Om even te ont-stressen besluit ik in mijn uppie naar de sauna te gaan. Omdat ik een keer bijna de sauna ben uitgezet wil ik deze keer zeer gepast saunagedrag vertonen.
Stress
Een appje van de uitgever ‘Krien! Hoe laat wilde je morgen langskomen?’ Onder de tekst zie ik een foto van een boek op tafel. MIJN boek op tafel. Het is af, gedrukt, klaar. We spreken af rond elven. Ik laat het nieuws even op me inwerken. Het boek komt 17 oktober uit maar is nu dus gedrukt. Hoe cool.
klaar, af gedrukt. Hoe cool.
Een boek schrijven waar je letterlijk met de billen bloot gaat is heel spannend. Alsof je een nieuw vriendje mee naar huis neemt en je hoopt op goedkeuring van je ouders, dat gevoel. Iedereen kan je vriendje leuk vinden maar als je ouders hem een rare gast vinden, voelt dat toch niet helemaal lekker. Nou dat gevoel heb ik met mijn boek.
Als jullie, de volgers van deze blog, er geen reet aan vinden (fijne beeldtaal!) dan zal ik daar enorm van balen en aan mezelf gaan twijfelen. Natuurlijk gaat niet iedereen met mijn boek aan de borst gedrukt de polonaise dansen. Natuurlijk vinden jullie niet alle verhalen even leuk en boeiend. Dat maakt dit allemaal juist zo spannend. Wat zullen de reacties zijn? Hoe wordt ‘Pleister op mijn kont’ ontvangen? Mijn brein maakt af en toe echt overuren en ik ben elke ochtend heel vroeg wakker.
Alleen naar de sauna
Om tot rust te komen besluit ik naar de sauna te gaan. Voor de eerste keer helemaal in mijn eentje. Geen afleiding van de hectische buitenwereld, de rust zal me goed doen. Ik neem een boek mee en vertrek. Het fascineert me altijd weer om al de verschillende blote lijven te zien rondwandelen. Al die naakte mannen en vrouwen vind ik intrigerend om te zien. De dikkerds, de dunnerds, de zongebruinde, de harige en kale exemplaren, de gepierceten en de getatoeëerde medemens. Sommige mannen gaan – met gepaste trots lijkt het – wijdbeens zitten. Alsof ze hun koopwaar willen uitstallen: ‘Komt dat zien! In de aanbieding!!’.
De bezoekers zijn relaxt aan het genieten en ik ga vanzelf op standje relax-modus. Ik kies het liefst de meest lege sauna uit, draai het zandlopertje om en vlij me neer. Mede-bezoekers geef ik bij binnenkomst een beleefd knikje maar ik waak voor een te aardig knikje. Aan gesprekken met vreemden heb ik geen behoefte. Mijn sauna-knikje werkt perfect deze zonnige herfstdag! De enige die praat is de man van het opgieten. Onder het genot van zijn playlist (love-songs uit de ’80’s, een bijzondere keuze bedenk ik me) zwaait hij met zijn doek de temperatuur omhoog. Hij deelt kleine cups met zelfgemaakte honing uit waar we onze huid mee kunnen insmeren.
‘Dit is Nederlandse honing en gaat niet plakken. Als jullie in de supermarkt honing kopen bedenk dan dat deze overwegend in China wordt geproduceerd. En in China zijn geen bijen’. Ik neem me gelijk voor om thuis mijn flesje honing weg te gooien en échte aan te schaffen. Het opgiet-ritueel is heerlijk warm en lekker ongemakkelijk. Zet 30 vreemden bij elkaar en er zijn er altijd een paar die de stilte met foute grappen moeten verbreken. Na mijn dompelbad ga ik weer voor de stilte in de relaxruimte.
Een fervent saunabezoeker ben ik bepaald niet.
Eén keer per drie of vier jaar met vriendinnen een wellness-dagje is meer mijn ding. Omdat ik de moderne sauna-regels niet paraat heb, ben ik tijdens ons laatste uitje bijna de sauna uitgekieperd door een hele boze bedrijfsleidster. Dat ging zo. Mijn vriendinnen speurden na de eerste sauna-ronde de menukaart af voor een lekker lunchgerecht en ik trippelde even snel naar de kleedhokjes beneden om te checken of een belangrijk mailtje in mijn inbox stond. Helaas had ik geen bereik daar beneden dus ik trippelde met mijn Iphone in de hand het restaurant binnen. Ook daar geen bereik. Het meisje achter de bar keek me heel vreemd aan toen ik haar om de wifi-code vroeg:
‘Dat hebben we hier niet’, zei ze pinnig.
Mij van geen kwaad bewust schoof ik aan de lunchtafel aan waar de vriendinnen me met open mond aanstaarden. ‘Waarom loop jij met een telefoon in je hand?’, zei de een. ‘Weet je niet dat dit streng verboden is?’, voegde de ander toe. ‘Waarom zou dat in hemelsnaam verboden zijn?’, vroeg ik verbaasd.
Klare taal
Op dat moment kwam de bedrijfsmanager met grote passen aanlopen en sommeerde mij direct de telefoon in het kluisje op te bergen. Omdat haar toon mij lichtjes irriteerde wilde ik niet direct gehoorzamen. Ik probeerde een compromis voor te stellen door te vragen of ik boven bij de behandelruimtes wel even mijn mail kon checken. Ook dat was streng tegen het beleid. Als ik niet snel naar het kluisje beneden zou gaan kon ik beter mijn boeltje pakken. Klare taal.
‘Weet je niet dat dit streng verboden is?’,
Even later, we zaten lekker te lunchen, werd mij duidelijk gemaakt waarom telefoons absoluut niet zijn toegestaan. Geen haar op mijn hoofd had kunnen bedenken dat er nu eenmaal mensen zijn die stiekem met hun telefoon filmpjes van saunabezoekers maken. Toen ik van dat gevaar op de hoogte werd gesteld door mijn vriendinnen begreep ik de rare blikken van de andere gasten inclusief het barmeisje. Met mijn telefoon in de hand binnenwandelen en naar de wifi -code vragen was duidelijk te veel van het goede. Die fout maak ik niet meer.
Alles helpt
Een dag in mijn uppie naar de sauna is me heel goed bevallen. Het meegenomen boek lees ik in één ruk uit en als ik drie keer in de rozensauna wil kan dat. Mijn telefoon blijft in de kluis en ik heb me tussen dompelbaden en rustruimtes door gewoon knetterveel verheugd op de spannende tijd die komen gaat. Dozen vol met boeken staan in de opslag bij de uitgever. En ik wil al die boeken bij heel veel lezers krijgen. Mocht je mij daarbij willen helpen dan kan dat heel eenvoudig: praat met mensen over ‘Pleister op mijn kont, geef ‘m cadeau, deel mijn blog of social media post.
Alles helpt.. thx!
Bestel ‘Pleister op mijn kont’ hier en krijg het 17 oktober gesigneerd in de brievenbus: https://carinevaessen.nl/pleister-op-mijn-kont/
Dit boek las ik in één ruk uit: Sigur
