Gedwongen stilzitten biedt volop kansen. Want als ik niet mobiel ben, werk ik toch aan mijzelf? Vastbesloten neem ik mij voor om de komende weken te gebruiken voor de broodnodige soulsearching. Wat tref ik aan in dat hoofd van middelbare leeftijd? In dat lijf dat hapert en breekt? Nu heb ik de eindelijk de tijd om die online cursus ‘Accepteer Jezelf’ te volgen, of het zelfhulpboek ‘Van Klacht naar Kans’ van de knappe Dokter Juriaan uit te lezen. Ik ga mijn Qi Gong oefeningen zittend doen en ik begin sowieso elke ochtend met een meditatie van Michael met de moeilijke achternaam. Mijn enkel mag dan gebroken zijn, mijn innerlijke zelf zal groeien en bloeien.

Als extraatje focus ik mij op mijn bekkenbodemspieren

Mijn gipspootweken worden weken vol persoonlijke ontwikkeling en Diepe Spirituele Inzichten laat ik mijn vriendin enthousiast weten. Ze is trots op deze positieve invalshoek van mij. Ik ben er zelf ook reuze trots op. Sterker nog. Ik zie mezelf al bijna Verlicht door het huis zweven, zonder oordeel en met een dosis selflove waar Brené Brown nog een puntje aan kan zuigen.

Als extraatje, tussen de bedrijven door ik heb alle tijd nietwaar, focus ik mij op het trainen van mijn bekkenbodemspieren. Als ik die krengen eindelijk eens onder controle heb plas ik niet meer in mijn broek als zoonlief me plots optilt of als ik onverhoopt nies of in de lach schiet. Hardlopen, trampoline springen of wild dansen zullen geen activiteiten uit een ver verleden meer zijn. Mijn bekkenbodem wordt strak als de bespanning van een tennisracket! Na zes weken fysieke rust voel ik me waarschijnlijk als herboren. Inclusief bekkenbodem waar je U tegen zegt.

The Morning Show

Dat valt nog niet mee. De dagen vliegen voorbij merk ik. Na het wakker worden en mijn ontbijt op bed (je bent zielig of niet) lijkt het mij verstandig om rustig te op te starten. Ik heb alle tijd! ‘The Morning Show’, de serie van de geweldige Reese Witherspoon blijkt zeer geschikt om de dag mee aan te vangen. De serie is zo goed dat het me niet lukt om het bij één aflevering te houden.

Na de derde aflevering neem ik me een start de dag – meditatie voor. Net als ik wil beginnen realiseer ik me opeens dat ik 6 weken lang geen jeans kan dragen! Help! Ik heb dringend een gipspoot-bestendige garderobe nodig. Er gaat vrij veel tijd zitten in het bepalen welke flare-legging wel of juist niet geschikt is. Zeker voor mijn leeftijd. Het is überhaupt lastig een garderobe samen te stellen als je rond de 50 bent, peins ik.

• Ja, ik kan dragen wat ik wil.
• Nee ik hoef er niet jonger uit te zien.
• Ja, ik wil er verzorgd, sportief en elegant uitzien.
• Nee, ik weet niet hoe.
• Ja, daarom doe ik maar wat.
• Nee, ik heb mijn ‘personal style’ nog steeds niet gevonden
• En ja, daarom is mijn garderobe een chaos.

Online shoppen dan maar. Omdat ik duurzaamheid erg belangrijk vind schaf ik niet uitsluitend nieuwe items aan. Ik wissel, je bent duurzaam of je bent het niet, nieuw van Orange Bag, Perfectly Basics en SoulSister af met tweedehands van Vinted. Damn wat ben ik goed bezig!

Fetish

Ondertussen benadert een onbekende vent mij via Instagram met een vreemd verzoek. Of ik mijn gipsverband aan hem wil verkopen. Ik zie gelijk een verhaal vol vreemde fetisj elementen voor me en ga op nader onderzoek uit. Het betreft een kunstproject. ‘My offer for the cast would be €100-200’. Hmmm.. een merkwaardig verhaal.

‘The Morning Show’ bevalt me na een week zo goed dat ik een abonnement op Apple tv neem. Deze streamingsdienst switch ik als een volleerde binge-watcher af met Netflix (Maid), NPO (Dreamschool, alle afleveringen van Een Huis Vol) en Videoland (Expeditie Robinson, Kopen Zonder Kijken)

‘Hey how is your foot today? ‘ De kunstenaar informeert nu dagelijks naar mijn gezondheid en de staat van mijn gipspoot. Een vage gast besluit ik.

Amper tijd

Tussen het tv-kijken, online winkelkarretjes volgooien (en leegmaken) en woonmagazines lezen door heb ik amper tijd voor spirituele inzichten. Ik weet er tijdens de eerste twee weken welgeteld één 10 minuten durende ademhalingsoefening tussen de persen, zo drukbezet is mijn dagprogramma.

Hoe goodlooking en interessant ook, Dokter Juriaan ligt stof te vangen, het yoni-ei ook en de enige online cursus die ik deels bekijk heet ‘5 steps to improve your musical ability fast’. Deze cursus belooft ook van mij een zangeres te kunnen maken. Zal mijn droom dan toch nog uitkomen? Zal ik dan, finaly, de sterren van de hemel kunnen zingen? Ik weet het nog niet want na vier lessen lig ik ver achter met de dijk van een serie ‘Een huis vol’. De Buddenbruckjes kun je niet te lang laten wachten natuurlijk.

De gipskunstenaar houdt zich ondertussen voornamelijk bezig met bedenken hoe hij, als dat zou kunnen, mijn gips zou gaan signeren. Over zijn kunstproject zwijgt hij in alle talen. Hij wil signeren met zijn naam en een hartje. Ik beantwoord zijn berichten niet meer.

Na een dikke twee weken moet ik eerlijk bekennen dat mijn innerlijke soulsearching  bepaald niet tot bloei is gekomen.

Te druk.

En als ik op mijn krukken naar de wc strompel voel ik dat het met mijn bekkenbodem nog steeds triest is gesteld. Nou ja, ik heb nog vier weken.

Hoe ik aan een gipspoot kwam lees je hier

Wil je meer weten over dokter Juriaan Dokter Juriaan