Een verjaardagsfeest, 21-diner, rondreis of tweedehands kledingbeurs kan ik organiseren. Maar een boekpresentatie? Hoe ziet zoiets eruit? Geen flauw idee dus ik besluit maar te doen wat ik altijd doe als ik geen idee heb: ik doe wat ik zelf leuk vind.

Ik bedenk wat ik wil zeggen, maak een draaiboek, schrijf een paar speeches en nodig de uitgever en twee anderen uit om óók een woordje te spreken.

Boekenbal in Limburg

Ik zoek een mooie locatie, sla witte wijn, bubbels, bier en frisdrank in en bedenk dat alle gasten de lekkerste pizza van Venlo moeten krijgen. Ik stel zorgvuldig een gastenlijst samen want ik kan helaas geen honderd mensen kwijt maar eerder de helft. Ik ben gek op slagroomsoesjes dus die komen samen met de borrelnootjes op tafel. Ik steek mezelf in gillend groen. Ga naar de kapper. Als finishing touch nodig ik de mooiste stem die ik ken uit om te komen zingen.

 

Als finishing touch nodig ik de mooiste stem die ik ken uit om te komen zingen.

 

 

Op D-Day ben ik strontnerveus en heel blij tegelijk. Ik maak me zorgen om totaal onbelangrijke zaken zoals:

• Heb ik genoeg touwtjes om de ballonnen mee vast te binden aan de deur.
• Zullen gasten niet plots denken ‘De zon schijnt, Limburg is ver weg, de groeten met je boekpresentatie’.
• Zal ik geen zweetaanval krijgen net als ik mijn gasten wil toespreken.
• Moet ik de slagroomsoezen in de koelkast of op kamertemperatuur ontdooien.
• Ik zal toch niet gaan huilen tijdens mijn speech.

Ik kan je melden dat het met de touwtjes en de soezen 100% is goed gekomen. De gasten namen de moeite om vanuit het hoge Noorden, diepe Zuiden, Oosten en Westen naar mij toe te komen, iets wat ik onvoorstelbaar lief en fijn vind. Niet huilen en niet zweten zijn natuurlijk niet gelukt maar who cares.

 

zij staan symbool voor een generatie jonge, zelfbewuste, rete-slimme en open-minded vrouwen

Het eerste boek reik je uit aan iemand belangrijk is. Ik reik mijn eerste Pleister uit aan iemand die nog veel meer dan dat is. Iemand die mij inspireert, eerlijk en supporting is en waar ik altijd op kan vertrouwen. No matter what. Ze is nog lang geen vijftig, kan zich niks voorstellen bij de overgang en van een uitzakkend lijf heeft ze bepaald geen last.

Met trots en tranen

Mijn eerste boek reik ik met trots en tranen uit aan dochter Jules. Zij en haar zus (die as we speak een Thais bounty-eiland onveilig maakt) staan voor mij symbool voor een generatie jonge, zelfbewuste, rete-slimme en open-minded vrouwen waar we er niet genoeg van kunnen hebben op deze wereld.

Peter, de uitgever houdt een hilarisch speech over jawel.. mijn billen, Kelly blikt zo lief en toegewijd terug op onze eerste ontmoeting (het interview aan haar keukentafel dat in het boek te lezen is) en vriendin Marlouke spreekt vol trots over Carine Courage en roemt mijn dapperheid. Zo veel liefdevolle woorden en mooie gebaren op één dag. Het is niet te bevatten.

De optredens van Sunset Cinema ontroeren en zorgen voor een muisstil publiek. Dat is met een dikke zestig kakelende vrouwen en een handvol kerels een hele opgave zou je zeggen maar Sam en Rens bewijzen het tegendeel.

Ik heb pijn aan mijn kaken van het glimlachen, drink witte wijn en vergeet constant waar ik mijn glas heb neergezet en signeer echt heel, heel veel boeken!

Mocht jij nou ook Pleister willen lezen. Kom ‘m dan 22 oktober kopen bij Koops in Venlo want ik signeer van 14.00 tot 15.00 uur. Wil je mij na het lezen laten weten hoe je het vond? Dat kan via social media of gewoon een mailtje. En als je het uit hebt.. laat dan vooral aan iedereen weten dat ze Pleister op mijn kont in huis moeten halen.

Ik heb niet alle gasten persoonlijk kunnen bedanken. En mijn trouwe blog-lezers en ambassadeurs ook niet. Dat doe ik bij deze. Met een zelf gezongen lied speciaal voor jullie allemaal. Zet het volume maar hoog 😂😂