Ik verplaats mij nog maar zelden met de trein. Maar dat gaat veranderen besluit ik. De trein blijkt heaven on earth voor de betere afluisterpraktijken.
Amsterdam Zuid – Venlo (twee uur zonder overstap)
Ik zit zelden in de trein maar dat gaat veranderen. De trein is een heel boeiende plek. Mensen eten, maken zich op, bellen, vergaderen, knippen er hun nagels. Dat laatste is natuurlijk heel smerig. Maar bellen (het is volkomen normaal om dit op luidsprekerstand te doen) is heaven on earth voor iemand die, zoal ik, graag meeluistert met random gesprekken op een terrasje of … in de trein.
Het is tien uur in de ochtend en ik zit in de intercity van Amsterdam naar Venlo. Het is gelukkig niet heel druk, er zitten drie medereizigers in een grote coupé. Ik heb me nét geïnstalleerd met het nieuwe boek van Dieuwertje Blok als twee mannen schuin tegenover mij neerploffen.
Ze dragen carnavalskleding. Een vreselijke outfit die in Brabant voor ‘verkleden’ door moet gaan. Een blauw uniformjasje met een plakkaat erop genaaid, afgestyled met een shawl. Daar wil je in Limburg nog niet dood in gevonden worden maar goed.
‘Dat doet hij bij mij ook’
De vent (een dertiger met goed haar, strakke jeans en sneakers, ik doop hem Goed Haar) tettert aan één stuk door tegen zijn buddy Kaal met Bril. Met luide stem orakelt hij erop los. Over offertes, douchewanden, studio’s en meetings. Daarna roddelt hij over collega’s.
‘Dat doet hij bij mij ook’, is een favoriet zinnetje van Goed Haar. Goed Haar en Kaal met Bril kijken elkaar vaak veelbetekenend aan. Goed Haar is ongetwijfeld de baas van Kaal met Bril. Dat denk ik te merken aan het instemmende geknik van de kale. Hij knikt zo hard dat ik een nekhernia vrees. Ik heb nog niet één zin gelezen uit mijn boek.
Goed Haar is ondertussen al drie keer op een andere plek gaan zitten. Dan weer naast zijn collega, dan schuin tegenover of recht tegenover de kale. Ik vind het fascinerend dat iemand zich een treincoupé zo kan toe-eigenen. Alsof het zijn privé domein is. Wacht… het roddelen stopt. Damn…Goed Haar pakt zijn Iphone en gaat bellen.
Heej hai… ik zit nog niet aan het bier maar wel bijna HAHAHAHAHAHA!
Goed Haar gaat vervolgens uitgebreid zijn teammembers bellen. ‘Waarom kom je niet met ons mee?’ is zijn eerste vraag. Ik snap de teammembers wel. Daarna verhalen over kamers die niet lekker ruiken. Smart tv’s die vervangen moeten worden. Op reis gaan naar Ibiza. Een verhandeling over dingen uit een boeking weghalen. Evenementen organiseren.. en weer over douchewanden en smart-tv’s.
Dat moet je wel meetellen in het verhaal natuurlijk. Two one-bedrooms naar studio’s omzetten..
De kale knikt ondertussen ijverig mee. Goed Haar hangt op. Kale moet nu 50 tv’s gaan bestellen. Ze hadden er 81 maar dat worden er 50. En smart hoeven ze niet te zijn.
Goed Haar is weer druk en wil een percolator koffiemachine lenen. Gaat daar over bellen. Het lukt hem helaas niet. Vindt ie jammer.
Ondertussen zit ik al bijna een uur in de trein en wordt het mij duidelijk dat Goed Haar niet gaat stoppen met tetteren. Tegenover mij is een jongen gaan zitten die een heerlijk broodje met salami oppeuzelt. De stank is niet te harden. De studente naast me wordt gebeld. De ringtone is het loeien van een koe. ‘Mijn moeder’, zegt ze tegen haar vriendin. Ze neemt niet op.
De gouden giraffe.
Kale met Bril is gestopt met het bestellen van 50 tv’s en heeft ook een verhaal te delen. Over een vriend en een award. Er komt geen einde aan zijn verhaal. De award heet ‘De gouden giraffe’. Ik ben nu heel nieuwsgierig naar deze prijs en wil ‘m zelf ook winnen. Dan haalt Goed Haar een medaille uit zijn jas. Er staat Jan Vis op. Ze zijn in Den Bosch, hun carnaval gaat beginnen. Alaaf.
Echt, de trein is een goudmijn. Een universum waar heel andere codes gelden. Codes die ik niet ken en mij verbazen. Waarom bel je op luidsprekerstand? Waar is je behoefte aan privacy gebleven? Waarom denk je niet aan je medereizigers? Sommige dingen zijn echt aso (een boterham met pindakaas eten, broodje salami oppeuzelen, je haren kammen. En met stip op nummer 1…hard en luid telefoneren.)
Dat doet hij bij mij ook
De twee carnavalsvierders fascineren mij het meest. Omdat ze in de trein net doen alsof ze met z’n tweetjes zijn. Ze ownen de coupé en openbaren de hele bedrijfsvoering van hun bedrijf. Hun medereizigers moeten er maar mee dealen. Eentje ervan, die met de afluisterhobby, schrijft er vervolgens een stukje over.
Wil je, net zoals ik, meer weten van de Gouden Giraffe? Gouden Giraffe
Meer lezen over ergernisjes? ergernisjes-top-tien
Dragelijke lichtheid – Dieuwertje Blok
