Elke week gaat Man sporten. In de lelijkste outfit die je kunt bedenken. Ik koop mooie sportoutfits voor hem maar door een of andere niet opgehelderde reden sport hij het liefst in een hele oude joggingbroek (te kort) een verwassen polo (idem), vale badstof sokken en zijn lievelingsvest (een felblauw kreng dat ik na 25 jaar nog steeds niet durf weg te gooien).

Eén keer kwam hij na het sporten binnenwandelen en schrok ik me lam. Hij zag er zo raar uit dat ik me oprecht afvroeg wat hij nu uit de kast had getrokken.

‘Ik kon zo snel mijn joggingbroek niet vinden en toen heb ik deze maar gepakt’, was het antwoord. Ik bekeek Man van dichtbij en constateerde dat hij mijn zwarte legging aan had. Hij leek op een gepensioneerde balletdanser in het ultra strakke broekje en ik hoopte vurig dat niemand hem had zien sporten.

Geen mens is zo wars van uiterlijk vertoon als Man en dat bewonder ik zeer. Al is het soms tot 10 tellen als ik zijn outfits zie. Of eerlijk gezegd tot 100..

Een brede borstkas

Met een personal trainer werkt Man wekelijks een pittig programma af dat er onder andere voor zorgt dat hij geen rugklachten meer heeft. Uit betrouwbare bron heb ik wel eens vernomen dat het uur sporten óók uit heel veel kletsen bestaat. Dan staat Man de gevaren van beleggen met crypto’s uit te leggen of verklaart hij de economische malaise in Europa nader.

Dit alles ontkent Man hevig. Ik vind het trouwens al bewonderenswaardig dat hij elke week trouw gaat en nooit afzegt. Zou ik meer moeite mee hebben.

Een brede borstkas

Man meent dat het sporten ook qua looks zijn vruchten afwerpt. Dan laat hij zijn spierballen zien, mag ik op zijn strakke buik duwen of deelt hij mee hoe constant (‘ik pas mijn trouwpak nog’) zijn gewicht is. Ik steek vervolgens mijn duim omhoog en wens mijzelf ondertussen ook een harde buik en gespierde armen toe. Hij heeft gewoon geluk met zijn slank lijf want dat uurtje sporten zal niet zoveel effect hebben denk ik een tikje afgunstig. Die vent kan eten en drinken wat hij wil en komt geen gram aan. Man ziet dit alles heel anders..

Laat in de avond in huize Vaessen.

Man en ik liggen in bed, het is nog niet zo heel laat maar ik hou mijn ogen amper open als Man plots mededeelt: 

‘Mijn grijze leren jasje is me veel te klein geworden. Ik wilde het vandaag aan. Veel te klein’.

 

Hoe kan dat nou? zeg ik verbaasd en slaperig.

 

Ik weet het niet, ik ben zonet op de weegschaal gaan staan maar weeg nog steeds 83 kg.

 

‘Heel raar’, zeg ik, ‘hoe kan dat nou zomaar gebeuren?

Man gaat iets rechterop in bed zitten en denkt even na. ‘Het zal wel door het sporten komen. Daar word je breder van. Ik ben gewoon veel gespierder nu. Ik denk dat dat het is, want hoe kan het anders?

Mij lijkt dit een stug verhaal. Alsof Man door dat uurtje sporten (en kletsen) zoveel breder wordt .. maar goed.

‘Mijn bovenarmen en borstkas passen echt niet meer in het jasje’, voegt hij met gepaste trots toe. Ik mompel iets van ‘goh nou ja’ en val in een diepe slaap waarin ik -alwéér – over Gijs Groenteman droom. Maar dit terzijde.

De volgende morgen moet ik bij het ontwaken direct aan dat krappe leren jasje denken.

‘Als dat jasje je niet meer niet past moeten je overhemden toch ook te klein zijn? Dit is echt raar, had je er een dikke trui onder aan ofzo?’, vraag ik aan een slaperige man. Ik ben echt goed wakker vind ik zelf. 

‘Nee ik had geen dikke trui aan. Misschien is het jasje gekrompen door het hangen’, verklaart ie. ‘En ik doe natuurlijk toch veel krachttraining, dat moet je niet vergeten”. Hij bekijkt zijn torso aandachtig. 

Jasjes krimpen niet aan de hanger. Dat slaat nergens op mompel ik. Man staat ondertussen naast zijn bed en kleedt zich aan. ‘Dat jasje past niet meer, wacht ik laat het je wel even zien’,  zegt ie. Hij snelt naar beneden en komt (hij maakt zich volgens mij nog een beetje breder) met grote passen de slaapkamer binnen wandelen.

In een véél te klein jasje.

De mouwen komen tot halverwege zijn ellebogen, zijn bovenlijf staat krom naar voren gebogen. Man kijkt me triomfantelijk aan met een blik van ‘zie je nou wel?’

Ik zie hem staan. In een jasje. Gierend probeer ik uit te leggen dat hij mijn zwart leren bikerjack heeft aangetrokken. Echt een totaal andere kleur en model dan zijn eigen grijze jasje. Ik hap naar lucht en kan niks zeggen van het lachen.

In mijn jack geperst staat Man heel suf te kijken naar zijn vrouw die maar niet uit haar slappe lach kan komen. We besluiten dat dit een heel goed begin van de dag is. 

Maak jij ook zulke grappige situaties mee? Laat het me weten en reageer hieronder of via DM. Instagram

Lees hier waarom ik zo vaak over Gijs groenteman droom

Lees hier waarom ik zo graag over man schrijf