Het ouder worden geeft mooie cadeaus. Je wordt milder, kijkt verder dan je neus lang is en bent niet zo snel van je stuk te brengen. Een ‘aging woman’ stapt niet meer in zeven sloten tegelijk .

Is te hopen.

In deze serie interviews praat ik met vrouwen die mij inspireren én die mij iets leren. Over het leven, ouder worden en alles wat daarmee samenhangt. In dit interview is ‘Say yes to the dress’ – styliste Gladys van den Munckhof aan het woord.

“Al vind ik het eng. Ik doe het toch”

Hoe ga je om met tegenslagen? En kun je uit een groot verdriet óók iets moois creëren? Als iemand deze laatste vraag volmondig met ‘ja’ kan beantwoorden dan is dat eventplanner Gladys van den Munckhof. Een diagnose ‘U heeft kanker’, het plotselinge overlijden van haar echtgenoot én de diagnose ALS voor haar moeder bracht ongekende kracht én organisatietalent naar boven bij deze ‘Coming of Age woman’ uit Venray. Ik spreek Gladys thuis in haar lichte, ruime woonkeuken. We zitten onder een grote, zwarte kroonluchter aan tafel, kop thee onder handbereik.

Ben je altijd een regelneef geweest?

Gladys: “Zolang ik me kan herinneren ben ik iemand die de kar trekt. Dat was in mijn jeugd al zo en dat is altijd zo gebleven. Het zit in mijn genen denk ik, ik ga in de regelmodus. In 2004 kreeg ik, na een uitstrijkje, te horen dat ik baarmoederhalskanker had. Samen met mijn man zat ik in de spreekkamer van de arts toen hij vroeg ‘wilt u nog kinderen?’. Op dat moment was ik vooral druk met mijn werk in de schoenenbranche en niet erg bezig met het moederschap. Toch wist ik heel zeker dat ik moeder wilde worden en zei dus ‘ja’ tegen de arts. Daarop kreeg ik te horen dat ik me moest melden in het Radboud ziekenhuis in Nijmegen. Daar werkte een gynaecologische oncoloog, Leon Massuger, die mij met behulp van een nieuwe techniek kon opereren zodat de kwaadaardige cellen zouden worden weggehaald maar ik toch nog een kans kreeg om zwanger te kunnen worden.

“Heerlijk om samen te werken met een vakman als Fred”

Stichting Ruby and Rose

Vanaf deze gebeurtenis -de diagnose, de behandeling en het herstel – is mijn aangeboren organisatietalent herboren. Dokter Massuger vroeg mij na mijn herstel of ik mee wilde helpen meer aandacht voor gynaecologische kanker te genereren. Dat wilde ik en zo heb ik jarenlang voor de stichting Ruby and Rose events georganiseerd om geld bijeen te krijgen en aandacht te vragen voor gynaecologische kanker. Ik organiseerde golfevents -mijn man was destijds eigenaar van een golfclub vandaar- waarbij ik Bekende Nederlanders koppelde aan bedrijven die vervolgens samen een dag gingen golfen voor het goede doel.

“Al vind ik het eng. Ik doe het toch”

Deze golftoernooien waren een groot succes waar vele BN’ers – onder andere Willem van Hanegem, Mental Theo, Ernst Daniël Smid en Anthonie Kamerling aan mee werkten. Voor de stichting bedacht ik  diverse events in de loop der jaren waaronder een jaarlijks terugkerende rally én een speciaal armbandje. Voor het armbandje heb ik Anouk Smulders benaderd om mee te helpen met de marketing van dit product. Anouk, die ondertussen een  vriendin van me is geworden, wilde meer zijn dan  ‘het gezicht van’  en werd ambassadeur van de stichting. Dit armbandje ging landelijk tienduizend keren over de toonbank. Een groot succes.

Wonder

In 2007 is onze zoon Levi geboren. Een groot wonder gezien mijn medische geschiedenis. Weliswaar twee maanden te vroeg maar kerngezond. Toen hij zeven jaar was sloeg het noodlot toe. Rond carnaval, op een koude donkere februariavond, is mijn man verongelukt. Het moment dat ik twee politieagenten naar mijn voordeur zie lopen, terwijl ik wist dat hij al lang thuis had moeten zijn, is niet te beschrijven”. Gladys staat op en pakt een zwart-wit foto van een dressoir waar een vrolijk lachend gezin op te zien is. “Kijk, dit waren wij. Ik moest mijn kind vertellen dat zijn vader nooit meer thuis zou komen. Toch ging ik ook op dit moment volledig in de regel modus; ik ging zelf familie en vrienden bellen, de crematie van A tot Z regelen met in het achterhoofd Eric en hoe hij het gewild zou hebben….

“Ik wil alles zelf onder controle hebben”. 

Ondanks het diepe verdriet, de machteloosheid en rouw ga ik wederom regelen. Ik kan niet stilstaan bij mijn intense verdriet. Ik moet door van mezelf. Na het overlijden van mijn man heb ik me het eerste jaar volledig geconcentreerd op onze zoon. De leeuwin in mij stond op en beschermde onze zoon.

Gladys en zoon Levi

Je lijkt een en al power en zelfverzekerdheid….

“Maar daar vergis je je in”, valt Gladys me glimlachend in de rede. “Ik had, zeker toen ik jong was, veel last van faalangst. Bij de bakker liet ik iedereen voorgaan omdat ik niet durfde te zeggen dat ik aan de beurt was. Ik durfde soms mensen niet te groeten of een restaurant binnen te wandelen. Dat vond ik te eng. Ik heb nog steeds last van faalangst maar ik wil me daar niet door laten leiden. Eric, mijn overleden man, heeft ervoor gezorgd dat ik sterker in mijn schoenen ging staan. Ik moest ook wel. Organiseren van events + faalangst is geen goede combi! Natuurlijk vind ik het superspannend werk en hoop ik  dat het goed zal komen. Maar ik doe het wel!

“Al vind ik het eng. Ik doe het toch”

Enkele jaren na het overlijden van je man ben je in de bruidsmode én bij TLC’s Say Yes to the Dress terechtgekomen. Hoe is dat zo gekomen?

Gladys staat op om haar waterflesje bij te vullen. Met een grote glimlach gaat ze zitten en vertelt ze verder. “De eerste jaren waakte ik als een moederkloek over Levi. Zes jaar geleden ben ik bij Koonings ‘The Wedding Palace’ gaan werken. Eerst als receptioniste, daarna bij de marketing en later als gastvrouw. Heel bijzonder om met aanstaande bruidsparen te mogen werken! Koonings is niet alleen een bruidsmodezaak maar heeft ook een restaurant en een eigen theater. Toen TLC het programma ‘Say Yes to the Dress BeNeLux’ ging maken ben ik benaderd om mee te werken. Een heerlijk programma en fijn om samen te werken met een vakman als Fred van Leer.

Say Yes to the Dress

Een eigen onderneming volgde, Gladys: “Vanuit eerdere werkzaamheden is ook mijn idee ontstaan om als zelfstandig weddingplanner/eventplanner aan de slag te gaan. Mijn organisatietalent kan ik nu ten volle benutten in mijn eigen bedrijf Gladys Events. Via Lonneke Nooteboom, een bekende styliste, kwam ik later ook nog in contact met weddingplanner Trouwen Italië . Nu werk ik ook met haar samen en zo mag ik zelfs bruiloften in Italië organiseren. Alle bruiloften zijn speciaal en dierbaar, maar ik mag dit jaar afsluiten met een heel bijzonder paar…  de bruiloft van Marit Brugman & Dylan Haegens . Dat zij het vertrouwen in mij hebben vind ik zo waardevol. Heel dankbaar voor deze mooie dingen in het leven.

Telkens als er iets vreselijks gebeurt in je leven triggert die gebeurtenis je om vol gas te geven, actie te ondernemen. Sta je wel eens stil?

Gladys: “amper. Ik kan heel moeilijk stilstaan bij mijn verdriet. Ik sta altijd “aan” . Dat heb ik ook gedaan toen mijn moeder de diagnose ALS kreeg. Ik was echt compleet verslagen. Mijn moeder was mijn grootste vriendin, mijn absolute steun en toeverlaat. Hoe zij die ziekte heeft gedragen, daar heb ik zoveel bewondering voor. Ze bleef positief tot het eind en behield haar humor”. Gladys neemt een paar slokjes water om haar emoties tot rust te laten komen en spreekt geëmotioneerd verder.

ALS benefiet

“Toen mijn moeder al enkele jaren ziek was wilde ik iets voor haar doen. Een benefiet voor ALS volgde. Ik ben in Venray naar de schouwburg gegaan en heb een optie genomen op de grote zaal, 650 mensen. Toen hebben we samen met mijn team een waanzinnige, uitverkochte, avond in elkaar gezet. ‘Night for the Stars’, waar onder andere Og3ne en zangeres Do kwamen optreden. Het is -by far-  een van de mooiste avonden van mijn leven. Mijn moeder was zo ziek dat ze er helaas zelf niet meer bij kon zijn maar ze zag alles via een livestream. Die avond is maar liefst 50.000 euro voor de bestrijding van ALS opgehaald. 10 dagen later is mijn moeder aan de vreselijke ziekte overleden”.

Jij gaat helemaal in de organiseer stand zodra er iets erg gebeurt. Verwerk je zo je verdriet?

Gladys: “Ik denk het. Geduld voor yoga of meditatie heb ik niet. Mijn omgeving zegt wel eens dat ik een muur om me heen heb gebouwd. De vrienden van mijn zoon zeggen dat ook wel eens over hem. We zijn samen vier handen op een buik maar ook wat verhard door het leven realiseer ik me wel eens. Ik ben vaak aan het werk, iets aan het doen. Ik fitness twee keer per week en dat is mijn ontspanning. Ik sport ook graag samen met mijn zoon! Ik wil een beetje fit blijven. Ik word uiteraard ook ouder, dan google ik op ‘buikvet’ als ik merk dat mijn lijf minder veerkracht heeft! Nee serieus, ik ben wat vermoeider en ben soms om negen uur s’ avonds doodmoe. Hier moet ik zelf mee aan de slag. Ik wil het goede voorbeeld geven aan mijn zoon.  Dus de juiste balans vinden tussen werk en ontspanning en open zijn naar mijn omgeving. Dat wil hem toch meegeven. Mijn motto is ‘kijk naar de dingen die je hebt, NIET wat je niet hebt’.

“Al vind ik het eng. Ik doe het toch”

Inmiddels heb ik een nieuwe partner en wil ik in de toekomst genieten van meer quality-time, van nieuwe herinneringen maken. Gladys Events ga ik ook verder op de kaart zetten. Ik zou tegen vrouwen willen zeggen dat ze lef moeten hebben. Als je onderuit gaat? So what! Leer ervan! Doe dingen die je eng vindt want het maakt je trots als je het gedaan hebt. Het voordeel van ouder worden is dat het mij veel minder interesseert wat anderen van me denken. Ik ben behoorlijk eigenwijs en bepaal zelf wat ik doe. Dat zouden meer vrouwen moeten doen. Het heeft me gebracht waar ik nu sta”, besluit Gladys.

Dan komt Levi, haar zoon, naar beneden en sjokt, zoals alle pubers, in één rechte lijn naar de koelkast. Gladys kijkt hem lachend na. De tijd zit erop, een volgende afspraak wacht.

www.gladys-events.nl

https://trouwenitalie.nl/

Wil je meer interviews met inspirerende vrouwen lezen? Lees dan bijvoorbeeld het verhaal van schilder en wrapper Kim Boots: Interview Kim Boots

Mis geen updates en meld je aan voor de nieuwsbrief en volg me via Facebook of Instagram:  Comingofagenl