Volwassen mannen moeten lekker hun eigen gangetje gaan op modegebied. Zich niet veel aantrekken van wat het straatbeeld bepaalt. Als ze kleding dragen van goede kwaliteit en snit zijn ze eigenlijk het allermooiste. Een outfit die past bij karakter en lichaamsbouw. Des te ouder de man wordt, des te minder polonaise wil ik aan zijn modelijf zien. Mijn eigen man hanteert een vrij eigenaardig persoonlijk modebeleid. Gelukkig heb ik daar wat op gevonden.

Het modegevoel van mannen

Ik kreeg al bijzonder snel in de smiezen dat het modegevoel van de man die ik het beste ken, mijn eigen man, op zijn zachts gezegd bijzonder is. Toen wij elkaar net leerden kennen en verkering kregen heb ik hem na 6 weken gedumpt omdat ik hem, in een okergele onderbroek, zijn tanden zag poetsen. Nee geen boxershort zoals in de nineties hip was, maar een goeie ouwe onderbroek. Okergeel. Ik was helemaal van slag. Het is later trouwens helemaal goed gekomen. De onderbroek verdween, hij niet. Hij beweert trouwens al bijna 30 jaar dat hij mij toen aan de kant zette vanwege onredelijk gedrag mijnerzijds. As if..

mannen en mode. Goede snit, hou ik van.

Marktwaarde

Bij Manlief kan ik redelijk goed analyseren waar het mis gaat bij zijn gevoel voor mode en dus ook zijn outfit-keuze. Opgeleid als econoom is hij fan van het begrip marktwaarde. De kostprijs van de grondstoffen moeten overeenkomen met de waarde van het product. Hij wenst niet veel geld uit te geven aan kleding maar wil wel kwaliteit. In de praktijk betekent dit dat hij af en toe op een website genaamd Ibood rondkijkt. De slogan van die site ‘Elke dag nieuwe deals van de beste merken met de hoogste korting’, doet niet voor niks het ergste vermoeden. Hier slaat hij zijn slag!

hij komt, zo trots als een pauw, aanzeilen met een stapel spuuglelijke poloshirts

Mijn rots in de branding koopt poloshirts in kleuren die niemand wil hebben of maten die overblijven. Kleding kopen doet hij alleen als zijn gedragen kleding bijna in rafels langs zijn lijf zwabberen. Eerder wenst hij geen nieuwe outfit. Als dat eindelijk zover is komt hij zo trots als een pauw aanzeilen met een paar spuuglelijke poloshirts met een plakkaat van een logo erop ‘Karl Lagerfeld’. “Dit is een hele beroemde ontwerper heb ik gelezen”, meldt hij om de rechtvaardigheid van zijn aanschaf te benadrukken. Dat het logo een stoeptegel lijkt deert hem absoluut niet. Dit proces herhaalt zich in vele varianten. Pastel paarse polo’s in maat XXXXXL van Ralph Lauren, polo’s model vierkant met kraagjes in drie verschillende kleuren van Lacoste of 48 onderbroeken in dubieuze kaki-groene kleur (Good Lord!)

“Het staat niet voor niks op IBood”, probeer ik hem aan het verstand te peuteren, “niemand wil hier in rondlopen”.

Het maakt hem niks uit. Blij als een kind sjouwt hij in zijn nieuwe aanwinst rond. Gelukkig heb ik in de loop der jaren een paar effectieve oplossingen tegen het dragen van lelijke kleding gevonden. Ik deel ze graag met jullie want het zijn geweldige tactieken die ervoor zorgen dat ik mijn lief niet in beroerde plunje hoef te zien.

1. Ik leg de lelijke of niet passende kledingstukken helemaal achter in zijn kledingkast zodat hij ze niet ziet. Wat hij niet ziet draagt hij niet.
2. Ik gooi de kledingstukken in de was maar laat ze onderin de (strijk)wasmand liggen… kan jarenlang blijven liggen weet ik uit ervaring.
3. Ik verstop de kleding in mijn eigen kledingkast.

Mochten deze drie tactieken geen soelaas bieden dan pak ik het rigoureuzer aan. Ik flikker de kleren in de zak van Max of in de kliko. (Deze laatste oplossing kan op een echtelijke ruzie uitlopen dus die pas ik alleen toe als het écht niet anders kan)

Preventieve maatregel

Een preventieve maatregel heb ik ook. De laatste 25 jaar koop ik, zonder zijn aanwezigheid, bijna al zijn kleding én schoenen. Zo ziet hij er toch toonbaar uit en hoeft hij er zelf geen moeite voor te doen. Het is wel zaak bij álle koopwaar de volgende zin toe te voegen.

“Dit was in de aanbieding”

Als ik écht graag wil dat Man mijn aankoop gaat dragen sommeer ik een paar vriendinnen hem te overladen met complimenten als hij in betreffend kledingstuk rondloopt. Werkt altijd.

Het modegevoel van mannen

Niet een gevoel dat het beste ontwikkeld is, is mijn ervaring. En dat is eigenlijk niet erg.  Want de volwassen kerels die wel aan alle modegrillen meedoen, daar heb ik óók moeite mee. Een volwassen 45+ man in skinny jeans met opgerolde broekspijpen bijvoorbeeld. Of eentje die de lolbroek uithangt met teksten op een T-shirt (“zwijgen is goud, ducttape is zilver”). Ook felgekleurde sneakers, een linnen broek (doorschijnend) met espadrilles (je loopt niet op de boulevard in St-Tropez), in joggingbroek, met teenslippers (jek!) in mouwloos shirt of ruitjesoverhemd. Het past misschien in het modebeeld maar het is niet aantrekkelijk.

als het te bedacht is, vind ik het al niks.

Het mooiste zijn mannen die van zichzelf helemaal niet weten dat ze er goed uitzien. Die zijn om op te vreten.

Het modegevoel van mannen

Mannen moeten hun eigen gangetje gaan op modegebied. Zich niet veel aantrekken van wat het straatbeeld bepaalt. Als ze kleding dragen van goede kwaliteit en snit zijn ze eigenlijk het allermooiste. Een outfit die past bij zijn karakter en lichaamsbouw. Des te ouder de man wordt, des te minder polonaise wil ik aan zijn modelijf zien. Maar verwar dit niet met saai. Saaie kleding zegt niets over en doet niets voor de man in kwestie. Kleding moet bij de vent in kwestie passen, dan komt hij overal mee weg. Als het té bedacht, sjofel, morsig of saai is, dan zie ik het als een gemiste kans. Het mooiste zijn nog altijd mannen die van zichzelf helemaal niet weten dat ze er goed uitzien. Die zijn om op te vreten. De kerels die zelf een heel matig ontwikkelt modegevoel hebben, en dat zijn de meesten, kunnen wij een handje helpen door ze naar een hele goede herenmodezaak te sturen in plaats van een keten waar niemand klaar staat  met deskundig advies.

Walm

Manlief laat zijn kledingaanschaf voor wat het is en laat mij lekker mijn gang gaan. Als ik te enthousiast word en ongevraagd met een broek of shirt thuiskom stuurt hij me onverbiddelijk terug naar de winkel. Hij wil zo min mogelijk en dat waardeer ik in hem. Hij heeft dat allemaal helemaal niet nodig vindt hij en daar heeft hij nog gelijk in ook!  Onlangs heeft hij zich verdiept in accessoires.  Zo rook ik laatst een walm in huis waarvan ik dacht dat het de nieuwe hondenshampoo van onze labradoodle was. Tot ik twee flessen vage aftershave in het badkamerkastje ontdekte. Had hij toch maar fijn gescoord op zijn favoriete website. Ik overweeg deze geurtjes nu als geurverfrisser voor de stofzuiger te hergebruiken ..

Meer lezen over Manlief ? Klik op deze blog en lees over de verrassend romantische kant van mijn econoom. weekend weg en romantische vibes

Mis geen updates meer en abonneer je op mijn nieuwsbrief: Nieuwsbrief

Ik koop bijvoorbeeld hier kleding voor Manlief

https://www.hierevanvenlo.nl/