Ik schrijf graag over Man

Ik schrijf over Man. Mannen vinden dat soms zielig. Deze week is het precies een jaar geleden dat ik 112 belde omdat Man grijs, bezweet en kortademig naast me in bed lag. Hij bleek een hartinfarct te hebben.

Een jaar later ben ik blij om te kunnen melden dat Man fris als een hoentje door het huis dartelt. Hij koopt nog steeds spuuglelijke kleding via voordeelsite IBood, heeft zijn romantische kanten nog niet optimaal tot ontwikkeling laten komen en filosofeert ook nog steeds over heel specifieke onderwerpen. Onderwerpen waar niemand die ik ken ooit over praat, laat staan verstand van heeft. Om al deze redenen schrijf ik graag over Man.

Ik schrijf graag over Man

Sterker nog, sinds hij op YouTube Lex Fridman heeft ontdekt, een computerwetenschapper en professor in de kunstmatige intelligentie die met gemak vier uur lang een gast interviewt over uiteenlopende onderwerpen, is Man zijn interessegebied alleen maar breder geworden. Zo kan hij je in no-time bijpraten over de observaties in de astrofysica van bijvoorbeeld de kosmische microgolfachtergrondstraling.

Ik verzin dit niet.

Voordat je nu denkt dat ik met een in zichzelf gekeerde verstrooide professor getrouwd ben … dit is slechts voor een klein gedeelte waar. Het overgrote gedeelte is outgoing, hard werkend, bourgondisch, grappig, welbespraakt en van vele markten thuis. Hij repareert zaken die kapot zijn, koestert zijn vrienden, kookt elke dag en loopt bij voorkeur door het huis alsof hij de trein moet halen.

Tussen de bedrijven door vergaart hij kennis over energie, aandelen én zoekt hij antwoord op de vraag: wat is materie. Dat ik deze man dertig jaar geleden gewoon in een bruin café heb gevonden mag een wonder heten.

 

Ik schrijf graag over Man. Over waar hij zich mee bezighoudt, wat hij doet. Zo had hij zich laatst gesneden met scheren. Hij plakt een stuk wit tissue tegen het wondje aan om het bloeden te stelpen. Vervolgens vergeet hij het wondje en gaat hij doodleuk naar de supermarkt met een stuk keukenpapier tegen zijn kin geplakt. Kan hij zelf ook om lachen.

Onlangs lunchte ik in mijn favoriete tentje. Zegt de serveerster:

‘Ik heb je boek gelezen. Ik vond het verhaal van de groene Crocs die je man per ongeluk naar een belangrijke vergadering droeg echt geweldig. Diezelfde dag zag ik je man, op Crocs, door de buurtsuper lopen! Geen groene maar blauwe. Ik moest zo lachen maar ik heb er niks van gezegd tegen hem hoor’.

Na dit gesprek noteer ik Crocs in mijn agenda. Het wordt weer eens tijd die krengen te verstoppen of weg te gooien.

Ik schrijf graag over Man

Soms vragen mensen, meestal zijn het heren, aan mij of Man het niet erg vindt dat ik over hem schrijf, dat hij in mijn boek voorkomt. Waarom Man het erg moet vinden kunnen ze niet uitleggen, ik denk dat dit vooral met hun eigen ego te maken heeft. Een keer zei een kerel tegen mij.

‘Ik vind het zielig voor je man, wat zullen de mensen wel niet denken?’

Iemand die zo denkt vind ik dus een sneue gast. Het zegt ook weer meer over die kerel in kwestie dan over Man. Want Man maakt zich niet druk om een stukje van zijn vrouw, sterker nog, hij support mij juist. Hij maakt zich ook niet druk over wat ‘men’ van hem denkt. Ik schrijf graag over mannen, ook mijn eigen. De dingen die Man doet zijn bovendien veel te leuk om niet te delen.

Ik sta in de keuken en maak net een kop koffie als Man thuiskomt van het sporten. Hij loopt richting keuken als ik iets raars aan hem zie.

‘Wat heb je aan?’ vraag ik hem want zijn silhouet is nogal.. anders.

‘Oh ik kon mijn joggingbroek niet vinden en toen heb ik deze maar gepakt’. Ik kijk nog eens goed naar Man en zie dat hij mijn legging van Monique van Heist aan heeft. Hij lijkt wel een Sven Kramer met krullen in een te krap broekje. Ik schiet in de lach en zeg dat hij mijn legging aan heeft en hoop dat het niet druk was in de sportschool. ‘Er zitten wel handige zakken in die broek’, is zijn antwoord. Dat hij zo aan het Zwanenmeer mee kan doen als klassiek balletdanser maakt totáál geen indruk op hem.

Man maakt zich nooit druk om de mening van anderen. Wat andere mensen van hem denken kán hem niet boeien. Daar zouden vele mannen nog wat van kunnen leren. Vrouwen ook.

Lees hier over man en zijn Crocs: Man en Crocs

Meer verhalen over Man en mijn vier pubers vind je in mijn boek Pleister op mijn kont. Hierin vertel ik over mijn overgangsissues die in combinatie met rondvliegende puberhormonen een heerlijke cocktail vormen in ons huis.

Pleister ligt in vele boekhandels, waaronder van Piere in Eindhoven: Van Piere