De kids zijn alleen op vakantie. Drie van de vier zijn weg. Op avontuur in een ver buitenland. Niet met elkaar natuurlijk, stel je voor! Als je kinderen niet meer met jou maar met hun eigen vrienden op vakantie gaan is dat reden tot feest. Wie wil nu nog met een stel slome pubers op pad? Deze mensensoort is niet van de bank af te krijgen, heeft weinig zin in uitstapjes, wel overal een mening over en zit zeker niet te wachten op het gezelschap van vader en moeder. De enige reden dat pubers met hun ouders op vakantie gaan is een financiële. It’s for free!

Kids alleen op vakantie.

Toen drie van mijn vier kinderen aankondigden deze zomer hun eigen vakantie in te vullen vond ik dat ook een bijzonder goed idee. En nu is het zover. Eentje drinkt bier in Zuid-Europa, de andere citytript in een Spaanse stad en de derde reist rond in Zuid-Amerika. Dit alles vindt  plaats in precies dezelfde weken dus het is heerlijk rustig in huis.

Toch voelt het minder lekker dan ik had gehoopt. Zou het komen door de stress van het reizen an sich? De propvolle luchthavens? Eentje kon door een vergeten formulier amper op tijd bij de juiste gate komen en zag haar hele reis al in rook op gaan. Het ging net goed maar zoveel stress is niet goed voor een mens. Nummer twee sprong direct na aankomst in het zwembad waar helaas glas in lag en verwondde zijn voet. ‘Doet niet veel pijn en volgens mij zit er geen glas in mijn voet’, stelt hij mij een soort van gerust. Ze zijn allemaal veilig op de plek van bestemming aangekomen maar toch bekruipt een chronisch gevoel van onrust mij.

Waar, met wie, waarom en hoe delen ze hun dagen in? En hun nachten? Zijn ze wel voorzichtig? Verdwalen ze niet? Zijn ze niet te goed van vertrouwen? Ze zullen toch niet dronken of stoned scooter gaan rijden of erger? Zometeen wordt eentje ontvoerd of belanden ze in een ruzie, aanslag of opstootje. Mijn onrust kent vele creatieve kanten en de meest bizarre scenario’s spoken door mijn hoofd. Ravijnen, vulkanen, taxichauffeurs en dronken automobilisten spelen hier opvallend vaak een rol in.

Mijn tribe heeft zich verspreid over verschillende werelddelen en als stamhoofd houd ik mijn tribe liever veilig bij elkaar. Dit is bijzonder want als mijn tribe in zijn oorspronkelijke samenstelling van zes op pad gaat, is de chaos compleet: akkefietjes, discussies, ergernissen vechten dan om voorrang. Ik herinner me nog heel goed de geschrokken blikken van andere reizigers als wij met onze vier kinderen een vliegtuig binnenstapten. De passagiers hoopten allen vurig dat wij niet in hun rij terechtkwamen. Die gezichten als wij naast hen neerstreken! Die vibe herken ik – ook nu ze groter zijn – nog af en toe als we met z’n allen een restaurant binnenstappen. Heel zen zijn we nu eenmaal niet als tribe.

Kids alleen op vakantie.

Aan mijn  gevoel van onrust zal ik sowieso iets moeten doen want de tribe-members hebben geen behoefte aan een stamhoofd dat vol smart wacht op hun terugkeer. Gelijk hebben ze. Dat nummer vier thuis bij moeke blijft is bovendien slechts een schrale troost want hij peinst er niet over iets met zijn eenzame moedertje te gaan ondernemen. Het beste wat ik eruit kan persen is een ijsje eten bij een lekkere ijssalon. ‘Een coupe en geen handijsje’, stelt hij als voorwaarde. Hij weet dat hij alle macht in handen heeft als enige overgeblevene. Ik stem in. Blij dat ik nog één kind heb om mee op pad te gaan.

Om nog niet totaal reddeloos verloren te zijn deze zomer heb ik mijn kinderschare op slinkse wijze ingepalmd nog één keer een weekje samen op vakantie te gaan. Eerst heb ik de Dochters over de streep getrokken (It’s free!). Toen heb ik de zonen verteld dat de Dochters alleen mee wilden als hun coole broers ook meegingen. Dat streelde hun egootjes natuurlijk. Mijn plan werkt. Hun favoriete vakantiebestemming is al geboekt. De een vliegt een dag later in, de ander vertrekt drie dagen eerder, maar het kan mij allemaal niets schelen. We zijn samen! Ik ga me vast verheugen op talloze akkefietjes, ruzietjes en ergernissen. Heerlijk.

Mijn onrust kent vele creatieve kanten en de meest bizarre scenario’s spoken door mijn hoofd. Ravijnen, vulkanen, taxichauffeurs en dronken automobilisten spelen hier opvallend vaak een rol in.

Je bent op vakantie maar je wilt geen toerist zijn. Herkenbaar? Lees mij blog:

https://carinevaessen.nl/ich-bin-ein-valencianer/

Wel de toerist uithangen? Kijk dan hier: https://www.verrassendvalencia.nl/