Een man die naar een belangrijke vergadering moet en daarbij iets belangrijks vergeet.

Manlief moest, alweer enkele jaren geleden, een lange autorit maken om bij een belangrijke vergadering in Duitsland te kunnen zijn.

Das Treffen vond plaats in Frankfurt, waar hij een jaarrekening moest ondertekenen. Zonder die handtekening kon de vergadering niet verder dus het was zaak om pünktlich en anständig  op die meeting te verschijnen.

Onze Oosterburen houden van netheid en hiërarchie. Je kunt, zeker als geschäftsführer uit Nederland, niet de Hollandse stijl hanteren en met een jeans en gekreukt jasje op sneakers verschijnen. Op tijd zijn, pak en Krawatte, is echt heel belangrijk in ons buurland. Daarom heb ik het ook altijd raar gevonden dat de Duitsers zélf de werkvloer graag op mogen fleuren door in een aubergine- of leverkleurig glanspak – meestal 2 maten te groot – rond te stiefelen. Maar goed.

Das Treffen

S’ ochtends héél vroeg stond manlief, fris geschoren en in donkerblauwe powersuit gestoken, klaar om weg te gaan. Het was een belangrijke dag en verre rit dus we waren er samen een beetje nerveus over. Omdat hij er niet van houdt met schoenen aan te rijden, droeg Man zijn geliefde huisschoenen: gifgroene Crocs.  Die zitten véél prettiger tijdens de urenlange autorit. Al zijn spullen lagen in de kofferbak, de tank was goed gevuld, hij had zelfs een lunchpakket mee. Alles KLar!

Kliko

Dát hij Crocs droeg was best bijzonder. Ik had die gifgroene plastic wratten al een paar keer de kliko ingekieperd – te lelijk, a-sexy, provinciaals – maar Man had ze er telkens weer stiekem uitgevist. Ik kon die ugly bastards niet meer verdragen en nam me voor ze de volgende keer ritueel te verbranden in de tuin. Dat zou hem leren.

Tot in de puntjes voorbereid nam Man afscheid. Van achter het raam zwaaide ik hem na en stak beide duimen omhoog om veel succes en positieve vibes mee te sturen nach Deutschland.

Anderhalf uur later kreeg ik een bericht dat Man flink in de file stond. Hij moest geen tegenslag meer hebben onderweg, dan kon hij nog op tijd arriveren.

Een paar uur later ging ik boodschappen doen.

Oprit

Buiten, op de oprit, lag iets.

Iets Bruins.

Ik keek.

Een paar keurig gepoetste herenschoenen.

Op mijn oprit!

Huh… ik keek nog even om me heen. Is dit een prank? Toen pas dacht ik aan Das Treffen waar Man netjes en op tijd moest verschijnen! Ik kreeg het heel warm.

Snel belde ik Man:

“er staat een paar herenschoenen op de oprit”

Het bleef stil aan de andere kant van de lijn.

“dat kan niet want die heb ik in de kofferbak gestopt”,

klonk het vol vertrouwen. Na enig aandringen checkte Man toch zijn kofferbak en realiseerde hij zich dat hij op gifgroene Crocs de Duisters onder ogen moest komen. Door de vele files zou hij pünktlich ook al kunnen vergeten.

En zo geschiedde.

Uren te laat arriveert hij endlich. Er was geen tijd meer om ergens een paar nieuwe schoenen te kopen. Tientallen Duitsers zaten verveeld te wachten, ze konden niet weg want de jaarrekening moet door Der Hollander ondertekend worden.

Man klopt aan. Iedereen was opeens stil en keek vol verwachting naar de deur. Man komt in pak met stropdas binnen. Op gifgroene Crocs en zegt:

“Entschüldigung fur die fremder Schuhe, meine schuhe stehen auf.. eh.. auf der oprit”.

De Duisters konden er niet zo om lachen.

Ik wel.

Voel je na het lezen van dit verhaal toch behoefte aan een Cros “comfortabele herenschoen perfect voor elke gelegenheid”, dan kun je hier je slag slaan. Ik raad het echter niet aan!   https://www.crocs.nl/c/heren/schoenen

Volg me op FB en Instagram en mis geen update! Je kunt altijd mijn laatste blogs lezen onder de volgende latest blogs tab: https://carinevaessen.nl/