Schrijven doe je alleen. Je maakt je eigen dagindeling, verzint je eigen onderwerpen en bent eigen baas. Dat is heel leuk en soms heel stom. Dan mis ik het samen sparren, collega’s om me heen en een gezamenlijk doel voor ogen hebben.

Dat ik sinds een maand als ‘Community Librarian’ aan de slag ben is dan ook een waar geschenk. In dienst van de bibliotheek ga ik voor twee dorpsbibliotheken werken. In deze dorpen help ik, tijdens lokale spreekuren, mensen met vragen over de digitale overheid.

Hoe werkt een DigiD?

Hoe kan ik online herhaalrecepten bij de huisarts bestellen. 

Hoe vraag ik een theorie-examen aan?

Veel ‘handige’ apps zijn voor heel veel mensen helemaal niet zo handig. De bibliotheek maakt ze wegwijs en verwijst indien nodig door naar het juiste loket. 

Mijn andere taak is ook spannend. Ik ga proberen inwoners van de betreffende dorpen vaker de bieb in te krijgen. De bieb is veel meer dan een boeken-uitleen, de bieb is een plek waar je een leven lang kunt leren, jezelf kunt blijven ontwikkelen. Een ‘Community Librarian’ organiseert dat wat nodig is om mensen te helpen bij die ontwikkeling.

Zo ga ik bijvoorbeeld lezingen met interessante schrijvers organiseren of een workshop over bijvoorbeeld het puberbrein of spreken in het openbaar op de agenda zetten. Waar de inwoners behoefte aan hebben is leidend.. alles is mogelijk! Wat die behoeftes zijn… dat ga ik onderzoeken en dat betekent gesprekken voeren met de smaakmakers van het dorp. Verheug ik me ook op.

Deze baan is afwisselend, interessant en superleuk. Ik heb mijn eigen toko.. mag samenwerken met leuke collega’s, kan op de fiets naar mijn werk, ontmoet boeiende mensen én leer heel veel nieuwe dingen.

Nieuwe baan

Dat laatste, het leren van nieuwe dingen, is deze eerste weken soms een tikkeltje frustrerend. En dat tikkeltje is een understatement. Ik worstel mij door handleidingen en formats heen, haal natuurlijk wat zaken door elkaar en raak verdwaald in programma’s waarin ik met koppelingen en kopieën stoei. Gezamenlijke agenda’s, kleurencodes, basiscursussen, online meetings, verdiepende cursussen: werkelijk alles is nieuw.

Ik krijg wachtwoorden, login codes die ik in één moeite door in mijn digitale kluis opsla. Maak kennis met Bedrijfsdiensten, Publieke Dienstverlening en raadpleeg Sharepoint voor het een, Intranet voor het ander en moet niet vergeten een gezamenlijke vergadering te RSVP-en.  Waar is die kopie nu? In OneNote. Of OneDrive of is het nou OnePad? En waar heb ik de inlog van mijn digitale klus opgeslagen?

Nieuwe dingen

Ik leer over Olifantenpaadjes, IDO en tik meermaals de code van de lift in de beveiligde deurklink in zodat ik weer voor een dichte deur sta. Ik zet mijn fiets in de kelder en kan vervolgens de trap niet vinden. Ik lunch met nieuwe collega’s en probeer me mijn eerste flexplek ever eigen te maken.

Tel daarbij het leren kennen van tientallen nieuwe collega’ op, het willen inprenten van hun gezichten en namen, het goed willen doen, niet gelijk alles willen vragen, hoofdlijnen willen onthouden… Het is soms echt mistig in mijn hoofd en dan heb ik nog geeneens een verfrissend leuke activiteit georganiseerd!

Is het nu OneNote, OnePad of OneDrive?

De stress is compleet als ik een heel handig Excel bestandje wil maken dat ik vervolgens wil inkopiëren in een groter bestand. Ik vergeet alleen dat het een slordige 15 jaar geleden is dat ik met Excel werkte.

Ik? Excelbestand? Overzichtelijk?

Op een middag wordt het mij teveel. Ik wil mijn computer uit het raam flikkeren, een fles wijn leegzuipen, een zak chocoladetruffels opeten én iemand anders de schuld geven van mijn narrige bui. (Dit in willekeurige volgorde).

Gelukkig is deze waanzin van heel korte duur. Ik eet geen chocolade truffel (er lag niks in de koelkast), gooi en zuip niet en de enige die ik probeer de schuld te geven is zoals altijd Man. Man reageert, zoals altijd, volkomen beheerst en moet ook om mij lachen. Dat helpt.

Ik realiseer me snel genoeg dat ik fifty and absolutely fabulous ben en geen onzeker meisje. Ik vraag dus gewoon hulp als ik iets niet weet. Dat blijkt natuurlijk geen enkel probleem. 

Zo realiseer ik me maar weer hoe heerlijk het is om 50up te zijn, zelfvertrouwen te hebben en niet in zeven sloten tegelijk te lopen. Good things come with age en al werken de computersystemen niet altijd met me mee: het komt helemaal goed. 

Good things come with age

Dat de combinatie Carine en Wachtwoorden niet altijd ideaal is lees je hier: Online cursus

Ik voel me fijn tussen deze mensen van de bieb: de collega’s en ik