Het ouder worden geeft mooie cadeaus. Je wordt milder, kijkt verder dan je neus lang is en bent niet zo snel van je stuk te brengen. Een ‘aging woman’ stapt niet meer in zeven sloten tegelijk .

Is te hopen.

Toch vraag ik mij ook geregeld af of dat ouder worden een beetje gezellig te houden is. Met slapper lijf, vergeetachtig hoofd en vastgeroeste gewoontes. Hoe houd je de pit erin en wat kun je nog allemaal ontdekken? In deze serie interviews praat ik met vrouwen die mij inspireren én die mij iets leren. Over het leven, ouder worden en alles wat daarmee samenhangt.  Ze zijn heel verschillend en hebben ook weer veel gemeen. Ze zijn bijvoorbeeld onweerstaanbaar prachtig en delen graag. Miranda Theuws is eigenaar van een bijzondere broodjeszaak in Noord Limburg.

 

Koffie met havermelk?

Chai Thea Latte?

Of een Caramelized Almond Macchiato?

Hell No! Een kop filterkoffie kun je krijgen in lunchroom ’t Zuske van Miranda Theuws.

Als ik denk dat het kan, dan begin ik eraan

Er zijn hele volksstammen veertigplussers die op zoek zijn naar hun passie, de ideale baan, maatschappelijke betrokkenheid of alles tegelijk. Er worden cursussen gevolgd, retraites geboekt en workshops afgevinkt. De zoektocht naar datgene wat je écht gelukkig maakt houdt een overweldigende industrie van coaches en trainers overeind. Vrouwen kiezen, en dat juich ik toe, hierin hun eigen pad.

Dat het ook heel anders kan gaan, besef ik als ik Miranda (1971) aan het werk zie in haar lunchroom. Ze zocht niks en vond alles wat ze wenste: een baan die geen baan is. En willen we dat niet allemaal? Op een zonnige ochtend ga ik op de koffie bij ’t Zuske, Miranda’s broodjeszaak in het centrum van Blerick (L).

Miranda, een bos blonde krullen, tenger postuur en gehuld in een blauwe high-waist jeans met grijs shirt, zet koffie terwijl ik mij installeer. Je eigen zaak, is dat een meisjesdroom die uitkomt? 

Miranda schiet gelijk in de lach bij deze vraag: “Nee joh! Ik had absoluut geen wens om een eigen zaak te beginnen. Ik wilde het leger in. Ik heb drie jaar als hospik gediend. Als tiener had ik een bijbaan in een grote bakkerij en daar is de liefde voor broodjes ontstaan. Dat gevoel is nooit meer weggegaan. Ik heb, na mijn militairen  loopbaan, bijna 30 jaar lang in loondienst bij een grote bakkerij gewerkt.  Rond mijn 45ste kwam, via mijn familie, dit pandje onder mijn aandacht. Ik wist meteen. Dit wordt mijn broodjeszaak, geen twijfel mogelijk”.

"Als ik denk dat het kan, dan begin ik eraan".

 

In een brede winkelstraat met, zoals in vele binnensteden, nogal wat leegstand word je bij binnenkomst in ’t Zuske direct je jeugdjaren ingezogen. Holly Hobby’s, schilderijtjes, porseleinen beeldjes, gehaakte kleedjes en een bruine tegelvloer zorgen voor een oprechte jaren ’70 vibe.

“Ik heb dit interieur niet zo bedacht. Het is ontstaan. Bij de start heb ik even overwogen om voor een industrieel interieur te gaan maar alleen de vloer kostte al €2000,-. Dat ga ik niet doen. Toen wilde ik de steigerhout-look, maar zoals je ziet is dat ook niet echt van de grond gekomen”, lacht Miranda. “Hier is alles heel simpel. Ik doe wat ik leuk vind. Ik verzorg buffetten en tijdens de lockdowns ben ik gaan cateren. Als ik denk dat het kan, dan begin ik eraan”,

De koffie is klaar. Ik krijg een kopje met daarbij een zelfgebakken kruidkoek.  Miranda vertelt verder:

“Soms loopt hier een verdwaalde toerist binnen die denkt dat dit een kringloopwinkel is. De muziek komt uit een transistorradiootje, er liggen kleedjes op de tafel en Perzische tapijtjes op de vloer. De koffie is gewone filterkoffie want ik peins er niet over om duizenden euro’s te investeren in zo’n echt apparaat”. Miranda zit stralend aan een gedekt tafeltje, tussen ontelbare schilderijtjes, kannen, vazen, kommen, kop en schotels, een opgezette eekhoorn met een gebreide muts op (“mijn favoriet”) en meer snuisterijen uit vroegere tijden.

"Als ik denk dat het kan, dan begin ik eraan".

Wie lopen hier zoal binnen voor koffie en wat lekkers?

Miranda: “Mijn klanten zijn over het algemeen vér over de zeventig. Ze kiezen altijd hetzelfde broodje en zijn de meest trouwe gasten die je je kunt voorstellen. Met een paar, zoals Jo (75 jaar) en Toon (85 jaar) heb ik een mooie vriendschap opgebouwd. Met Jo maak ik altijd gekke filmpjes op mijn telefoon. Hebben we de grootste lol samen. Oude mensen hebben een vaste tijd en plek voor alles. Als ze hier voor het eerst binnenkomen en ze bestellen een broodje kaas dan komen ze een week later op diezelfde dag binnen voor een broodje kaas. ‘Probeer eens wat anders’, zeg ik dan maar daar hebben ze geen zin in. Dat vind ik heerlijk!

coming of age "Als ik denk dat het kan, dan begin ik eraan".

Miranda en Toon (85)

 

“Ik werk hier zeven dagen in de week. Maar het is geen baan, het voelt niet als naar mijn werk gaan. Dit is mijn thuis. Het is toch heel bijzonder dat ik elke dag een praatje maak met leuke mensen en daar ook nog geld mee verdien?”

Als ik denk dat het kan, dan begin ik eraan

Naast het werk zorgt Miranda voor haar gezin (ze heeft een man en drie thuiswonende kinderen) en mantelzorgt ze voor haar schoonmoeder, die in een verzorgingstehuis woont.

Miranda: “Ik ben echt een mantelzorger. Ik probeer zo vaak ik kan op bezoek te gaan bij mijn schoonmoeder. Ziekenhuisbezoek begeleiden, bezoekjes brengen, boodschappen en de was doen. Om mijn schoonmoeder in het verzorgingstehuis te krijgen was een hel. Eerst werd ze te goed bevonden, pas later is het gelukt. Iedereen die huisvesting moet zoeken voor een hulpbehoevende bejaarde weet wat voor zenuwslopende en stressvolle klus dat is. Mijn schoonmoeder is na haar herseninfarct in de war, voelt zich snel onveilig. Als ik even een uurtje vrij heb, ga ik naar haar toe. Ze is zo blij als ik kom. Vroeger was het zo’n knappe vrouw. Opgewekt ook. En nu zit ze zonder BH in een stoel. Dat is moeilijk hoor. Ik vind dat wel lastig om te zien”.

coming of age "Als ik denk dat het kan, dan begin ik eraan".

Miranda’s eigen moeder helpt één keer per week mee in de winkel met bestellingen klaarmaken. Toen haar moeder, jaren geleden, plots weduwe werd kreeg Miranda een sterke ingeving.

“Ik wist een een leuke nieuwe man voor mijn moeder. Ik kende hem niet eens persoonlijk, hij was mijn achterbuurman, maar ik voelde dat dit een goede match zou zijn. Mijn moeder was hier nog niet aan toe. Een paar jaar na het overlijden van mijn vader sprak ik met haar over deze man. Toen werd ze toch nieuwsgierig. Stond ik bij het voetbalveld stiekem een foto van Henk, want zo heet hij, te maken die ik dan weer aan mijn moeder liet zien. Uiteindelijk heeft mijn moeder, na wat pushen, een kaartje bij hem in de brievenbus gestopt. “Mijn dochter zegt dat je ook alleen bent, zullen we een keer een kop koffie drinken?”, stond erop.

Mijn gevoel klopte! Mijn moeder en Henk kregen verkering, gingen samenwonen en hebben een mooie reis naar Azië gemaakt. Mijn moeder heeft tijdens die reis de urn met de as van mijn overleden vader meegenomen om hem daar, op zijn lievelingsplek in Indonesië, uit te strooien. Tijdens die vakantie vroeg Henk mijn moeder ten huwelijk. Ze zijn drie jaar geleden met elkaar getrouwd. Prachtig toch?”.

coming of age "Als ik denk dat het kan, dan begin ik eraan".

lekkere koffie

Hoe zie jij de toekomst van ’t Zuske?

“Als ik zeventig ben heb ik deze toko nog. Dit is mijn thuis. Ik maak alles zelf; soep, salades alles. Met rechtsgedraaide yoghurt of havermelk heb ik niks. Ik kan hier doen wat ik leuk vind. ’t Zuske brengt mij zoveel. Zo had ik nooit gedacht dat ik vriendschap zou sluiten met oudjes van rond de tachtig.  In de toekomst zie ik nog wel een B&B voor me. Maar dit is mijn plek. Ik ben hier superblij”.

Een eigen zaak runnen, mantelzorgen, matchmaken, kinderen opvoeden en daarbij een thuis bieden aan eenzame senioren. Vrouwen van over de veertig, zoals Miranda, die initiatief tonen, vertrouwen hebben, hun hart volgen en tussen de bedrijven door het leven van vele anderen kleur geven: zonder deze vrouwen zou, daar ben ik van overtuigd, ons land in elkaar storten. 

coming of age "Als ik denk dat het kan, dan begin ik eraan".

jaren ’70 vibe

 

Meer interviews lezen van ondernemende vrouwen? Via deze link kun je het verhaal van Hanneke lezen, die op latere leeftijd een succesvol ondernemer werd omdat ze haar eigen ding ging doen en de focus op het doel hield: wandbekleding ontwerpen en daarmee een fijne boterham verdienen. Hanneke van de Pol

https://zuske.nl/