Sinds enkele weken plak ik twee keer in de week een pleister op mijn kont. Een doorzichtige. Ik ben zelden zo happy geweest met een pleister.
De laatste maanden dacht ik dat de hittegolf, een hond die alles opeet, omgekeerde Nederlandse vlaggen en de rotzooi producerende kinderen/Man de oorzaak waren van mijn lusteloze, narrige buien. Als de hond naar mijn bevelen zou gaan luisteren en Man en kinderen eindelijk ook, dan voel ik me vast snel beter zo besloot ik.
Pearls for girls
Ik sleepte me door de dagen heen. De hond, de kinderen en Man gedroegen zich even eigenwijs als altijd en mijn humeur werd er met het volgen van het nieuws niet beter op. Ik belde een vriendin omdat ik geloof in het begrip ‘gedeelde smart is halve smart’. Deze vriendin liep maandenlang met dezelfde klachten rond (ze raakte al depressief bij de tune van het Journaal.)
Totdat zij hoorde van haar vriendinnen over ‘pearls for girls’. Deze pearls zouden een boost kunnen geven aan onze algehele staat van welbevinden. Omdat mijn vriendin best een beetje op stand woont in een chique buitenwijk klonk ‘pearls for girls’ mij niet onlogisch in de oren. Ik begreep alleen niet over welke pearls ze het had.
Overgangsklachten
Gooiden de vrouwen in die chique wijk misschien dagelijks een pretpil naar binnen? Zaten ze met z’n allen aan de MDMA? Hadden ze de geneugten van xtc ontdekt? Niets blijkt echter minder waar. De vrouwen gaan in groten getale naar een arts die hormoonpilletjes aan ze voorschrijft. Hormonen die wij met ons lijf van middelbare leeftijd niet meer zelf aanmaken en zo zorgen voor een hormonale disbalans met allerlei overgangsklachten tot gevolg. Volkomen legale shit dus, die pillen. Er komt geen scooterrijdend dealertje aan te pas.
Ik heb nog nooit van ‘pearls for girls’ gehoord. Om hormoonpillen voor veertigplussende, ontevreden, zwetende, depri vrouwen pearls for girls te noemen vind ik persoonlijk vrij overdreven maar het brengt me op het idee mijn eigen huisarts eens te bellen. Wellicht kan zij hulp bieden en mijn lijf en geest weer in balans brengen? Zo gezegd zo gedaan.
En nu plak ik dus pleisters. In die pleisters zit het hormoon oestrogeen. Mijn eigen pearl maar dan in plakvorm. Na een week plakken voelde ik me al lichter (qua gemoed, niet fysiek maar dat is weer een heel ander verhaal) en na een maand plakken is de energie weer terug en slaap ik zonder zweetaanvallen hele nachten door. Die pleister zorgt ervoor dat deze nachtelijke zweetaanvallen verdwenen zijn, mijn humeur opperbest is en mijn energie- en concentratielevel veel beter zijn.
Of en wie bij welke hormoon-suppletie baat heeft moet voor elke vrouw apart onderzocht worden. Er is geen standaardoplossing maar er is dus wel iets te doen aan overgangsklachten zoals zwaarmoedige buien. Als je richting overgang gaat, of je zit er middenin, dan kun je je dus zwaar shit voelen. In plaats van je af te reageren op partner, kind, collega’s of jezelf de schuld te geven is het misschien een goed idee naar je huisarts te gaan. Bij mij zit de oplossing in een doorzichtige pleister op mijn kont! Als kers op de taart is dat ook nog de titel geworden van mijn boek. ‘Pleister op mijn kont’, avonturen van een provinciale moeder in de overgang.
De komende weken bereid ik me voor op de publicatie en staat mij nog een veel zwaardere klus te wachten. Eentje waar ik hevig tegen opzie en waar ik sowieso al heel erg slecht in ben. Afscheid nemen. Nadat mijn oudste dochter vier maanden in de VS doorbracht heeft mijn andere dochter het plan opgevat om op wereldreis te gaan. Nu vind ik reizen een supergoed plan, iedereen zou het moeten doen, maar ik heb al dagen buikpijn bij de gedachte aan het feit dat ze echt weggaat. En dat gaat nu toch echt gebeuren over een kleine twee weken.
Bestond voor deze pijn ook maar een pleister.
Meer lezen over mijn opvliegers? Lees Coolingspray
Alles weten over de overgang? Ga dan naar https://vuurvrouw.nu/
Trackbacks/Pingbacks