Ik lig in de behandelstoel en wacht af. ‘Druk je hoofd naar achteren en adem in’, zegt de arts. Ik zet me schrap en doe wat me gezegd wordt. De naald prikt in mijn jukbeen.  De cosmetisch arts werkt geconcentreerd door. De prikken in mijn wangen, kin en kaak voelen soms vervelend, meestal niet. Hier lig ik dan. Plooien gladstrijken bij de cosmetisch arts.

Good things come with age. Dit is niet voor niks mijn tagline. Ik ben ervan overtuigd dat ouder worden of rijper worden mooie ontwikkelingen met zich meebrengen. Ik ben de 50 gepasseerd en ken mezelf langer dan vandaag. Dat geeft een soort van rust en zekerheid. Een gevoel van niet meer in zeven sloten tegelijk te lopen. Maar aan één ding kan ik moeilijk wennen: mijn fysieke verouderingsproces.

Hamsterwangen

Nu doe ik absoluut niet moeilijk over een rimpel hier en daar. Een put in been of bil is ook okay. Mijn haren worden dunner, buik en billen missen stevigheid. Jammer dan. Mijn lichaam is mij dierbaar en ik hou ervan. Meestal. Want de hamsterwangen in mijn gezicht en vooral de lijnen die van mijn neus richting mijn mondhoeken lopen vind ik niet mooi. Ik zie er moe uit. En de mondhoeken zelf! Alles hangt naar beneden. Treurig vind ik het.

Ik overweeg al jaren een cosmetische behandeling om dit euvel op te lossen. Een vochtinbrengende krachtpatser heb ik nodig. Eentje die strategisch aangebracht wordt en ervoor zorgt dat mijn lijnen, groeven en plooien zachter worden. Dat gaat me niet lukken met crèmes smeren. Er is grover geschut nodig. Ik denk hier al jaren over na maar ik durf geen actie te ondernemen. Elke ochtend trek ik de huid van mijn kaaklijn met duim en wijsvinger een beetje naar achteren. Zo wil ik het hebben! Als ik loslaat zie ik mijn hangende kaaklijn.

Twijfels

Ik ben een enorme twijfelaar. De ene week wil ik gracieus oud worden, met alles wat daarbij hoort dus óók groeven en rimpels. De andere week wil ik dit niet. De ene week wil ik over 20 jaar een grijze knot en een Sonja Barend achtige élégance. De andere week wens ik Iris Apfel frivoliteit.

De ene week wil ik een filler in mijn gezicht laten injecteren, de andere week wil ik natuurlijk oud worden. De ene week kleurrijke kleding, de andere stijlvol zwart. Ik wil eindelijk op hakken gaan lopen, ik wil alleen nog maar comfy sneakers. Ik wil mijn haren kort knippen, ik wil lange lokken. Je begrijpt mijn punt. Naarmate ik ouder word weet ik niet zo precies welke richting ik op wil qua uiterlijk. Innerlijk weet ik dat veel beter, dat is een pluspunt.

Ik twijfel over fillers. Stel je voor dat ik na een cosmetische behandeling niet meer op mezelf lijk? Dat ik er te ‘cosmetisch’ uitzie? Met rare lippen en appelwangen? Ik twijfel al een jaar of drie, vier en heb nog nooit iets aangedurfd. Toch is mijn kijk op cosmetische ingrepen veranderd. Na mijn wenkbrauw expeditie, waar ik ook bang voor was maar waar ik nu heel tevreden mee ben, heb ik meer lef gekregen. En mijn hoofd wordt steeds ouder. Dat maakt de beslissing ook gemakkelijker.

Dus nu lig in de stoel van cosmetisch arts Jozijna. Ze behandelt al meer dan 10 jaar vrouwen en mannen. Van tevoren hebben we een gesprek gehad over mijn wensen en wat zij hierin kan betekenen voor mij. Ik druk mijn hoofd weer in de behandelstoel en voel een prik. Bang voor injecties ben ik niet, daarom behandelt Jozijna eerst de rechterkant van mijn gezicht.  Als je angstiger bent gaat links en rechts gelijk op zodat je niet met één behandelde kant blijft zitten mocht je in etappes verder willen gaan.

Plooien gladstrijken bij de cosmetisch arts

‘Druk je hoofd naar achteren en adem in’, hoor ik weer. De linkerkant van mijn gezicht is nu aan de beurt. Op sommige plekjes voel ik het hyaluronzuur naar binnen komen. Het is een lichaamseigen stof die volume geeft, hydrateert en langzaam door mijn lichaam zal worden opgenomen. Af en toe voel ik een druk richting oogkas of neus. ‘De tandarts is veel en veel erger’, mompel ik tegen Jozijna. Dan zit de laatste injectie erin. De behandeling duurde een half uur.

Ik kijk in de spiegel en zie als eerste dat mijn mondhoeken geen streep omlaag meer hebben. De wangzakjes zijn foetsie! Mijn vertrouwde hoofd heb ik nog, de harde lijnen zijn weg. De groeven zijn verzacht. Omdat in het hyaluronzuur ook een verdovend middel zit, voelt mijn gezicht verdoofd aan.

Een paar dagen na de behandeling heb ik wat blauwe plekken en voelt mijn gezicht beurs aan. Niemand in mijn omgeving heeft (hardop tenminste) opgemerkt dat ik mijn plooien heb laten gladstrijken. ‘Wat zie je er goed uit’, hoor ik wel! Als ik vertel dat ik bij de cosmetisch arts ben geweest zien een paar vriendinnen dat mijn gezicht iets voller lijkt. Hoe zag je er eerst uit?’, vragen anderen me verbaast. ‘Eh.. dit gezicht maar dan met meer wrinkles’, antwoord ik. Ik hoef niet te wennen aan mijn nieuwe gezicht, sterker nog, na een week heb ik geen idee meer hoe ik er voor de behandeling uitzag. Hier had ik me, net als bij de wenkbrauwen, niet al die jaren druk over hoeven maken. Het is een kostbare behandeling. Ik heb het geluk dat ik als ‘model’ mocht fungeren en daarom geen rekening in de bus kreeg.

https://jozijna.nl/