Puberzonen zijn soms vreemde wezens. Zeker vergeleken met puberdochters pakken ze de zaken héél anders aan. Pubers opvoeden is niet te doen, vooral zonen vertonen bijzonder gedrag. De onderstaande voorbeelden bewijzen dit maar weer eens.

Zonen hangen, eten, hangen en eten…. en hangen: dit is hun favoriete bezigheid. Bij voorkeur hangen ze gehuld in een jogging- of trainingspak met daaronder een onderbroek die, als je geluk hebt, één keer per drie weken de weg naar de wasmand vindt. Het is niet onwaarschijnlijk dat betreffende onderbroek zelfstandig naar de wasmand waggelt. Zonen brengen uren hangend en herkauwend op de bank/bed/stoel door. Dat brengt me op het eerste punt.

Avondeten, middageten, eten, eten

Mijn kleine zoontjes waren té schattig voor woorden. Ze adoreerden hun mama, sloegen armpjes om me heen en bezorgden mij vrij weinig last. Waar, in mijn geval, kleine dochters in gillende Paris Hiltons kunnen veranderen als de hagelslag op is, zijn mijn zonen veel gelijkmatiger in hun humeur.

Okay, ze knippen een gat in het opblaaszwembad om te kijken wat er gebeurt en vallen te pas en te onpas tanden uit hun mond of armpjes uit de kom. Maar qua drama-queen gehalte kunnen ze nog een boel leren van de zusters. Nog steeds.

 

Pubers

Kleine zonen worden groot. En héél lang vooral. Hun armen en benen slingeren ze achter zich aan. Wist je dat ze daarom ook wat onhandig zijn in hun motoriek? Ze groeien zo snel dat hun brein nog niet gewend is aan die lange ledematen. Daarom stoten ze glazen om, lopen tafels omver en struikelen ze over hun eigen benen. Ergens in de puberteit krijgen ze honger, de héle dag hebben ze trek. Dan sloffen ze 471 x per dag richting koelkast en eten álles op wat erin staat. Behalve de gezonde etenswaren natuurlijk.

Slurpen

Ze slurpen als je niet oppast dagelijks kómmen noodles-soup weg, maken tosti’s met meters kaas en salami ertussen, schuiven worstenbroodjes naar binnen alsof het niets is. Ze trekken ontelbare zakken chips open, slurpen pakken ice tea op (nee, niet in een glas maar zo uit het pak), stouwen bij de supermarkt stiekem vier frikandelbroodjes weg en scheppen bergen avondeten op waar ze – ook mijn geval-  altijd knoflooksaus overheen kledderen. Dit alles spoelen ze het liefst weg met? Juist. Cola.

Na het eten, als de tafel amper is afgeruimd, zie je ze weer met frisse moed richting koelkast slenteren en begint het after-dinner-geschrans. Er worden wederom boterhammen gesmeerd of ze eten 2 bananen en een kom yoghurt met erachteraan een pak koekjes.  Zonen en eten. Het blijft een interessant schouwspel. Ze slobberen, boeren, smakken, kliederen tot op hoge leeftijd hun gezicht, kleding en tafel onder terwijl ze veel te grote brokken voedsel in één keer naar binnen proberen te schuiven. Een beetje smerig eigenlijk. Dat brengt me op punt numero duo.

Puberzoon en hygiëne

Hygiëne. Daar doen ze af en toe aan. Na de voetbaltraining 10 seconden onder een pisstraaltje water. Tot zover de hygiëne. Meer is er niet over te melden want slecht onder grote druk en met behulp van psychologische oorlogsvoering willen ze ook thuis regelmatig onder de douche.“ Ik ben gisteren al geweest”, zal iedere ouder welbekend in de oren klinken.

Een vraag? Geen antwoord.

Nu groeien onze mannekes over de meeste vreemde zaken heen. Mag ik hopen. Na de groeispurt eten ze weer normale porties en des te meer ze geïnteresseerd zijn in de liefde, des te vaker wordt er gedoucht, met gel gekliederd en overmatig met deodorant gesprayd. Van de deo-dampen zie ik af en toe sterretjes en kan ik zo in een trip belanden. Wat zonen lang, misschien wel altijd, blijven volhouden is een heel bijzondere vorm van communiceren. Zonen spelen het klaar om met minimaal gebruik van woorden tóch iets te zeggen. Of ongeveer iets te zeggen. Of iets te duiden.

Laten we eerlijk zijn. Zonen staan niet bekend om het in geuren en kleuren uitweiden over sappige details.

Gethirdpartied

Ze melden niet zoveel. Zeker als je het vergelijkt met dochters. Het weinig te melden hebben geldt dan weer niet als ze aan het gamen zijn. “DAAR LIGT GOEIE LOOT! WE WORDEN GECLEAN-UPT. DIE MENSEN ZIJN GETHIRDPARTIED, WE PUSHEN DIE!!!”, hoor je ze oorverdovend krijsen tegen hun Play Station. Ik dank onze Lieve Heer dagelijks dat we een aparte game-kamer hebben. En dan nog hoor je het geschreeuw door het hele huis.

Maar over het algemeen maken ze niet teveel woorden vuil.

Hoe was het vandaag op school?

Heb je vandaag nog ergens om moeten lachen?

Heb je gedoucht?

Hoe was het gisteren?

Waar héb je het allemaal over met je vrienden?

Je wordt geen profvoetballer of YouTuber. Dat snap je toch?

Komt dat meisje een keer bij ons lunchen, is toch gezellig?

Maar waaróm drinken jullie bier met een rietje?

 

Op ál deze vragen – ik kan er nog tientallen verzinnen- komen in willekeurige volgorde één van de volgende antwoorden

Hmmmmm

Misschien

Weet ik niet

Als je echt aandringt op meer informatie kijken ze je zuchtend aan, rollen met hun ogen mompelen iets van ‘Boomer’ en ‘ik ga het hier nu niet over hebben’, waarna ze zich weer verdiepen in het zoveelste verschrikkelijke YouTube filmpje.

Pubers Opvoeden

Maar..we kunnen ook nog heel wat leren van onze zonen. Zo hebben zonen ongelooflijk veel lol met andermans zonen. Ze stikken soms van het lachen maar waarom is me een raadsel. Ze voetballen, boeren het alfabet, boksen, laten aan de lopende band broodjes Döner bezorgen en vinden het cool om de meest gore scheten te produceren. Daar hebben ze heel veel plezier van. Elke zes maanden zijn hun schoenen te klein of is hun jeans te kort.

Ze voetballen, boeren het alfabet, boksen, laten aan de lopende band broodjes Döner bezorgen

Mijn zonen maken zelden tot nooit ruzie met hun vrienden, er wordt niemand buitengesloten, ze roddelen niet, pesten niet maar dagen elkaar zeker wel uit. Zonen doen hele domme dingen, kunnen slecht liegen en denken zelden na over mogelijke gevolgen van hun acties. Zonen beloven keer op keer beterschap en geloven daar zelf heilig in. En gaan vervolgens weer in de fout. Zonen maken zich niet heel erg snel heel erg druk om dingen, ze zijn heel relaxt en blijven, is mijn ervaring, heel dicht bij zichzelf. No worries, komt goed. Daar kan het andere geslacht nog wat van leren. In die zin geloof ik niet zo in het opvoeden van pubers. Nee, pubers voeden mij op in de laissez-faire way of life. Bevalt best goed moet ik zeggen.

Mama

En als ze soms  met hun lange slungellijf  -héél af en toe- zomaar hun armen om me heen slaan, of me een knuffel geven die mij de adem beneemt (ze kennen hun kracht niet)  ben ik de gelukkigste moeder op aarde. Dan vind ik het superjammer dat ze niet meer bij me op schoot kruipen, net zoals vroeger. Alhoewel, dat bonkige lange lijf op schoot is misschien niet zo heel aangenaam. Boeren ze vast mama in 3 toonhoogtes in mijn oor….

Laat je mij jouw zoon-anekdotes weten? Mail dan naar:  carine@comingofage.nl

Meer weten over Pubers?

Lees dan deze blog!

Vind je Coming of Age leuk? Deel  dan mijn blogs en volg me op Facebook en Instagram of LinkedIn!