Het ouder worden geeft mooie cadeaus. Je wordt milder, kijkt verder dan je neus lang is en bent niet zo snel meer van je stuk te brengen. Een ‘aging woman’ stapt niet meer in zeven sloten tegelijkertijd.

Is te hopen.

Toch vraag ik mij ook geregeld af of dat ouder worden een beetje gezellig te houden is. Met slapper lijf, vergeetachtig hoofd en vastgeroeste gewoontes. Hoe houd je de pit erin en wat kun je nog allemaal ontdekken? In deze serie interviews praat ik met vrouwen die mij inspireren én die mij iets leren. Over het leven, ouder worden en alles wat daarmee samenhangt. Ze zijn heel verschillend en hebben ook weer veel gemeen. Ze zijn bijvoorbeeld onweerstaanbaar prachtig en delen graag. Ik spreek bewustzijnscoach Saya over het belang van zelfliefde.

#selflove. Je ziet de term overal opduiken. Op Instagram is de #selflove bijna 70 miljoen keer gebruikt. Maar wat is dat eigenlijk: selflove. Is dat niet iets voor aandachtsgeile narcisten? Is selflove niet een heel egoïstische manier om lekker alleen maar te doen waar je zelf zin in hebt? Aan niemand te denken but you ? En kán dat eigenlijk wel in onze calvinistische cultuur, van jezelf houden? Is dat wel goed voor eens mens? Ik ben benieuwd naar wat deze term inhoudt en wat zelfliefde betekent. Daarom spreek ik Saya (1986). Zij is intuïtief bewustzijnscoach en heeft persoonlijk ervaren wat zelfliefde kan betekenen in het leven. 

 

“selflove is mild naar jezelf kijken”

“Selflove betekent voor mij dat je mild en vriendelijk naar jezelf kunt kijken zodat je je lichter voelt, vrijer voelt en moedige keuzes kunt maken”, zegt Saya als ik haar vraag wat dit fancy woord volgens haar inhoudt. Na een slokje thee vervolgt ze haar antwoord.

Alle mensen krijgen te maken met gevoelens die pijn doen. Je voelt je bijvoorbeeld machteloos, hulpeloos, eenzaam of niet gehoord. De easy way out is deze gevoelens te negeren. Ervan weg te lopen. Dit doe je door afleiding te zoeken op social-media, een glas wijn, shoppen, muziek luisteren, hardlopen of wat dan ook. Je kunt ook de schuld van jouw pijn bij iemand anders leggen. Je ouders, vrienden, collega’s of familie. Op die manier hoef je zelf niet te dealen met die pijnlijke gevoelens en krijg je er nog aandacht voor ook. Het kan gebeuren dat er in je leven situaties voorkomen waardoor je merkt dat weglopen en afleiding zoeken je niet meer helpen. Zelfliefde kan dan een heel krachtige bron van geluk zijn die je helpt om je leven te leven zoals je dat graag wilt”.

We zitten voor een groot raam in Saya’ s sfeervol ingerichte praktijkruimte. Saya is nog niet zo lang terug van een reis door Spanje en zit met een kop thee tegenover mij. Lichte top, donkerblond haar en een prachtige olijfkleurige zijden rok over de zongebruinde benen gedrapeerd. Saya runt nu vijf jaar haar eigen coachingspraktijk waarin ze mensen begeleidt op het gebied van zelfliefde. Haar bruine ogen kijken me aandachtig aan als ik mijn vragen stel.

Je raakte al op jonge leeftijd geïnteresseerd in persoonlijke ontwikkeling. Wat voor kind was je, wist je al jong wat je wilde?

Saya: “In mijn jeugd in Bodegraven reed ik elke dag paard. Ik was een enorme streber en die eigenschap werd ook gepusht door mijn ouders. Van mijn vader kreeg ik een hele dure, mooie pony. Hij motiveerde me om altijd de eerste plaats te halen.  Eerste worden dát was wat telde. Als ik een tweede plek haalde kon het in ieder geval niet aan die dure pony liggen. Dan was het mijn eigen schuld. Ik ging altijd voor de eerste plek en bij minder voelde ik mij een verliezer. Ik groeide op bij ouders die veel ruzie hadden samen, waar geweld werd gebruikt en teveel alcohol werd gedronken. Soms werd ik s’ nachts uit bed getrokken om de boel te sussen en zat ik ’s ochtend doodmoe in de schoolbanken. Op school was ik het beste meisje van de klas. Nooit spijbelen en nooit te laat.

Onveilige en woelige jeugd

Ergens rond mijn vijftiende heb ik voor het eerst met een deskundige gepraat over mijn onveilige en woelige jeugd. Ik voelde me op dat moment zo gehoord en erkend. Toen dacht ik ‘dit wil ik later ook doen, ik wil coach worden’. Ik ben gaan studeren – Opleidingskunde – Training & Human Development – en gaan werken bij een bedrijf dat lesmethoden ontwikkelde”. 

Kon je jezelf toen ook al met milde ogen zien, met liefde?

Saya schuift haar ene been onder haar andere en kijkt even naar buiten. “In die tijd, ik was begin twintig, leefde ik om doelen te halen. Diploma’s halen, cursussen volgen, presteren. Ik zocht erkenning altijd in andere dingen. In hoe ik eruitzag, in wat ik allemaal kon. Ik stond ver van mijn gevoel af. De klap kwam een klein jaar nadat mijn vader aan kanker overleed. Ook toen ging ik gewoon door met overleven. Totdat ik op een gegeven moment niet meer kon proeven en ruiken en ik mijn benen niet meer voelde. Ik zat vreselijk in de put, kon alleen maar huilen. Op een dag was ik alleen thuis en realiseerde ik me dat mijn leven zinloos was. Ik woonde dicht bij het spoor en dacht … ‘zal ik?‘. Op dat moment zag ik een heel duidelijke keuze voor me”. Saya kijkt me aan en strijkt over haar armen. ”Ik krijg er nog kippenvel van”, zegt ze zacht. We nemen allebei een slokje van ons drinken en dan vertelt ze verder. “Ik realiseerde me heel duidelijk dat ik óf naar dat spoor moest lopen, of mijn leven zo moest gaan inrichten zoals ik het wilde. Ik koos het laatste”.

coming of age

selflove maakt je lichter, vrijer

 

“selflove is mild naar jezelf kijken”

Saya zegt haar baan op en start in een andere functie waarbij ze voor zorgmedewerkers leertrajecten ontwikkelt, coachingstrajecten uitstippelt en zelf ook trainingen en presentaties geeft. Haar nieuwe werkomgeving voelt als een warm bad al kost deze baan haar enorm veel energie.

“alles wat ik deed zorgde voor spanning”

Saya: “alles wat ik daar deed zorgde bij mij voor spanning. Ik durfde niet op mezelf te vertrouwen. Ik had alle diploma’s en deed aanvullende cursussen maar het was nooit genoeg voor mij. Wie zit nou op mij te wachten? Ik kan dit helemaal niet! Doordeweeks werkte ik en in de weekenden ging ik helemaal los. Ik gebruikte drank en drugs op festivals en zoop me soms helemaal van de wereld om het op maandag weer een beetje aan te kunnen. Ondertussen bleef ik bezig met cursussen volgen, mezelf ontwikkelen. In een traject van negen maanden dat ik volgde zat een detox periode. Geen drank, drugs, vlees of suiker. Als braafste meisje van de klas én streber deed ik wat van mij verwacht werd. Ik was eind twintig en ging toen pas echt voelen. Alle ellende die ik mee heb gemaakt in mijn leven keek ik aan. Er was niets meer om me achter te verstoppen. Ik kon er niet meer van wegkijken”. 

Is dit de periode waarin je ervaart wat selflove betekent?

Saya: “Absoluut. Die periode gaat niet voorbij want het is een reis waar je in zit. Wat vertel je jezelf? Wat is de werkelijkheid? Je kunt kiezen waar je naar luistert. Vertel je jezelf dat je niet genoeg bent, lelijk of slap? Of kijk je met liefde naar jezelf en zie je dat dit niet zo is, dat je het waard bent. Dat je genoeg bent. Mijn groei is vertienvoudigd sinds die tijd. Natuurlijk heb ik ook gedachten die me belemmeren maar ik kan die gedachten verwelkomen en ze laten zijn voor wat ze zijn: een pijnlijke emotie, een nare gedachte. Ik kijk het aan, duw niets meer weg. Dan merk je dus dat de gedachte niet groter maar kleiner wordt en verdwijnt.

Dit vraagt bereidheid en verantwoordelijkheid om te leren. Maar iedereen kan dit leren en ik help mensen om dit te doen. Ik ga naast ze staan en loop met ze mee. Dat is wat ik doe in mijn praktijk”. 

coming of age

“Alles wat je niet wilt voelen, voedt jou”

“selflove is mild naar jezelf kijken”

Waarom is het zo moeilijk voor mensen om van zichzelf te houden, om te voelen dat je goed genoeg bent?

Saya: “Omdat je denkt dat je daar andere mensen voor nodig hebt”. Saya gaat even verzitten en vervolgt. “Ik zal het uitleggen. Kijk, als je geboren wordt, ontstaat eigenlijk een groot trauma. Je komt alleen ter wereld en je kunt niet overleven zonder je moeder. Je bent totaal hulpeloos, machteloos. Daar, op dat moment, ontstaat de zucht naar liefde en erkenning van ánderen. Zonder hulp overleef je het simpelweg niet. Je kunt pas ontspannen als iemand anders je die liefde geeft.  Vervolgens groei je op en leer je dat bepaald gedrag je een beloning oplevert – liefde, aandacht, een knuffel – en ander gedrag niet. Zo ontwikkelt zich het ego. Je leert in je verdere leven hoe je je moet gedragen om lief gevonden te worden. Je vergelijkt jezelf voortdurend met anderen. Maar je vraagt je niet af wat je zelf wenst. Waar je jezelf een plezier mee doet.

“Alles wat je niet wilt voelen, voedt jou”.

Je moet dus weer leren dat jij jezelf alle liefde kunt geven die je nodig hebt. Daar heb je niemand anders voor nodig. Alles zit al in jezelf. Je kunt je pijn niet omzeilen, je kunt het aangaan. Je boosheid, verdriet of teleurstelling mag er zijn. Het geeft niet, het mag best laat het maar even. Alles wat je niet wilt voelen, voedt jou”.

Nu je terugkijkt naar je jeugd en je reis naar zelfliefde en persoonlijke ontwikkeling. Kijk je nu ook anders naar je vader?

Saya: “Ik ben heel lang boos geweest op mijn vader, waarom dronk hij of waarom sloeg hij mijn moeder? Ik zat vol oordelen naar hem toe. Maar zonder die ervaringen had ik hier niet zo gezeten. Het heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben. Ook al is hij er niet meer, mijn vader is elke dag bij me en ik heb een grote plek voor hem in mijn hart. Ik vraag hem om raad en hij geeft het. Mijn vader is er voor mij”.

Wil je meer lezen over je mind? Lees dan deze blog Expeditie Mindset

Wil je uitvinden hoe je zelfliefde en meer dankbaarheid in je leven kunt ervaren? Dan kun je bij Saya een gratis dankbaarheidsdagboek downloaden