Ver van de bewoonde wereld, midden in een wildpark in Tanzania, moet Carine heel creatief omgaan met Moeder Natuur.

Stress op safari

Ik zit in de tent en hoor de hyena’s in de verte. Hyena’s, jakhalzen zelfs het gebrul van de leeuwen kunnen me op dit moment gestolen worden. Ik kampeer nabij Naabi Hill in de uitgestrekte, magisch mooie vlaktes van het Serengeti park in Tanzania. Maar ik heb heel andere zaken aan mijn hoofd dan de mooie natuur en de wilde dieren om me heen. 

Met een piepklein schaartje dat ik uit het Zwitsers zakmes van Zoon peuter, knip ik zorgvuldig repen uit een badstoffen gastendoekje dat bij de inboedel van de safaritent hoort. Zes repen stof uit één lapje. Dat moet hoop ik voldoende zijn.

Serengeti

Een dikke week na mijn 53ste verjaardag bevind ik me in een safaritent met een houten wc die na gedane arbeid met zaagsel gevuld dient te worden. Deze wc staat in een ruime badkamer met muren van… canvas. Ik kijk tijdens het douchen zo de Afrikaanse sterrenhemel tegenmoet. Douchen moet snel. Eerst helemaal inzepen zonder water en dan afspoelen met zo min mogelijk water.

De wc maar vooral het gebrek aan privacy zorgt ervoor dat ik nog steeds niet heb zitten kakken onder de Afrikaanse hemel. Kakken .. ook dat is nu mijn minste zorg. 

 

Holy Fuck

Wie had kunnen bedenken dat ik uitgerekend nu, in de wildernis, ongesteld word. Dat gebeurt al jaren slechts zelden en nooit hevig. Maar de zeurende buikpijn, de krampen waarvan ik dacht dat ze door het reizen werden veroorzaakt blijken een andere reden te hebben. Ik ben ouderwets heftig ongesteld. Een bijwerking van de hormoonpilletjes die ik neem.

Ik menstrueer. En hoe! Holy fuck. En dat in the middle of nowhere .. waar geen winkel te bekennen is. Ik menstrueer al zo lang niet meer dat ik geen tampons of maandverband heb meegenomen. Daar dénk ik niet eens aan. Dat zijn attributen uit de verleden tijd. Dacht ik. En dus zit ik nu met de gebakken peren.

Mijn geluk is dat ik een menstruatie-cupje in mijn toilettas heb gestopt. En cupje werkt ook goed tegen ongewild urineverlies daarom zit het ding in mijn toilettas. Maar of het cupje alléén voldoende is betwijfel ik ten zeerste. En hoe verschoon ik dat ding in hemelsnaam elke paar uur? Ik zit in de bush en ben elke dag bijna acht uur op pad. In een schommelende jeep.

Wat een nachtmerrie. Ik leg de reepjes gastendoek op een stapeltje en stop ze daarna in mijn rugzak. Het is tijd om te gaan slapen. Morgen om 07.00 vertrekken we weer op gamedrive.

Stress op safari

De eerste nacht met het cupje maken de leeuwen mij om drie uur ’s nachts wakker met hun brom en schuifel ik, met een hoofdlampje op mijn kop, naar de houten wc-doos om het cupje leeg te gooien. Nét op tijd.

Ik slaap amper en onrustig. ’s Ochtends om half zeven voel ik een doorlek moment aankomen, spring ik uit bed en ben ik net te laat. Wat een kliederboel, hoe ga ik dat tijdens de gamedrives – zonder water-  aanpakken? Ik zit zometeen uren in de jeep, geen wc te bekennen. Ik zal die cup elke drie uur moeten leegmaken. Hoe dan?

Plan

Mijn plan is de enige zwarte broek (een dikke die veel te warm is) aan te trekken, dan zie je bijna geen vlekken als ik weer doorlek. Positief blijven en het beste ervan maken. Het gastendoekje schuurt en is oncomfortabel. Ik zit niet heel lekker en al helemaal niet relaxt in de jeep.

De gids ga ik niet uitleggen wat er aan de hand is. Deze vriendelijke Tanzaniaan hoeft niet alles te weten. Ik vertel dat ik buikproblemen heb (klopt want vreselijke krampen). Mocht hij een restroom tegenkomen of hij dan wil stoppen. Geen probleem. Ik zal er aan denken, zegt de gids. 

 

De gamedrive is adembenemend. Leeuwen die een gnoe oppeuzelen, twee spelende cheeta’s en een jachtluipaard die hoog in de boom een dutje doet. Elke half uur check ik de zitting van de jeep. Schoon. Ik hoop vurig dat we binnen een uur of drie een restroom tegenkomen want anders moet ik achter de jeep in de bush gaan zitten. Ruiken hyena’s niet heel goed bloed? Ik vloek zachtjes en kijk nog eens naar de zitting. Kutzooi. Zoon probeert me gerust te stellen en vind het ook reuze irritant voor zijn moeder. 

Telkens als ik denk… dit komt nooit goed… blijkt er een restroom te zijn! Ik ben nog nooit zo blij geweest met een wc. De toiletblokken zijn trouwens allemaal superschoon, mijn humeur verbetert met het uur. Ik krijg steeds meer vertrouwen in de gastendoekjes, het cupje en in mezelf.

Heftig

Minder heftig wordt het pas na vijf dagen. Ik duw elke dag zes paracetamols naar binnen en was ’s avonds de doekjes uit. De eerste vier dagen zijn het ergst. Dan ben ik druk met de zelf geknipte gastendoekjes in de weer en moet ik mij dwingen de focus op de natuur, de dieren en Zoon te leggen. Die repen vindt Zoon maar niets en als hij er weer eentje op de ventilator ziet drogen vraagt hij of dat ook wat meer uit het zicht kan. We moeten er allebei om lachen.

Roeien met de riemen die je hebt. Ik ben trots op mijn vindingrijkheid en concentreer me op al het moois wat deze reis me biedt. Ik word verliefd op Afrika.

Via mijn Instagramaccount kun je de komende tijd nog meer foto’s van mijn reis zien.

Deze blog schreef ik in Tanzania over onze reis.

Ik ben heel tevreden over de reisorganisatie. Deze kun je hier vinden. Explore Tanzania

Na twee weken ben ik weer thuis, in een omgeving met (schoon) water en maandverband of tampons mocht ik die nodig hebben. Voor Afrikaanse meisjes is menstrueren een groot (sociaal) probleem. Lees erover in deze blog. Je kunt ook een donatie doen en meehelpen. Lees hier over Afrikaanse meiden en ongesteldheid