Van diehard Valentijnaanhanger ben ik door de jaren heen getransformeerd tot een Valentijn-ontkenner. Dat was vroeger wel anders.
Valentijnsdag is een topdag. Als je of jong, of dolverliefd, of pas getrouwd, of in het bezit bent van een geheime aanbidder. Ben je al heel lang samen, niet tot over je oren verliefd – en heb je bovendien óók geen geheime bewonderaar of aanbidder – dan is Valentijn niet meer jouw feestje.
Je behoort niet meer tot de doelgroep van verliefden die elkaar verrassen en bespringen. De hele dag gaat aan je voorbij. Je vergeet bloemen, chocolade of een mooie kaart te kopen. Je gaat je ergeren aan de commercie rondom deze 14e februari. Een marketing-hype opgestookt door Fleurop, Merci en andere middenstanders. Zo iemand ben ik ook wel een beetje geworden.
Man en ik hebben jarenlang lieve cadeautjes gekocht voor elkaar. Als je een half leven samen bent, zoals wij, dan schiet deze romantische geste er helaas wel eens bij in. Net zoals we onze trouwdag ook wel eens vergeten. Er zijn veel ergere dingen in het leven al is het wel zaak de romantiek niet uit het oog te verliezen. Maar daar heb je dan weer geen Valentijn voor nodig. Van diehard Valentijnaanhanger ben ik door de jaren heen getransformeerd tot een Valentijn-ontkenner. Dat was vroeger wel anders.
Valentijnsdag 1990
In mijn studententijd, een paar jaar voordat ik Man ontmoette, beleefde ik een bijzondere Valentijnsdag. Ik woonde in die tijd samen met mijn toenmalige vriendje, ik was tweede- of derdejaars student Journalistiek en maakte van alle dagen bij voorkeur een feestje.
Die bewuste Valentijnsdag ging ’s ochtends vroeg de deurbel en verraste een heuse ober mij met een luxe ontbijt inclusief bubbels, een enorme bos rozen én een gedicht. De ober dekte zelfs de tafel voor me! Bij het lezen van het gedicht liepen de tranen over mijn wangen. Hoe mooi is de liefde toch!
Mijn vriendje was de deur al uit. Dat vond ik jammer en ook wel een beetje raar. Een overheerlijk champagneontbijt voor slechts één persoon organiseren terwijl je als gulle gever zelf helemaal niet thuis bent. Maar ja, het vriendje was af en toe wel een beetje typisch dus ik stortte me vol overgave op de croissants en schikte de rozen in de vaas. Zo romantisch aangelegd was hij anders niet, ik was blij verrast met dit bijzondere cadeau.
Nadat ik de bubbels voor mezelf had ingeschonken belde ik vriendje op om hem te bedanken voor deze verassing. Tot mijn verbazing reageerde hij stomverbaasd. Hij wist niet waar ik het over had en even later werd hij enorm pissig. Wat bleek. Het champagneontbijt was absoluut niet van hem afkomstig. Zoiets zou hij nooit doen. Het vriendje wilde dus heel graag weten welke secret lover ik erop na hield. Wie had mij dit gegeven? Hoe lang was dit aan de gang? Het werd van kwaad tot erger.
Hij barstte in woede uit en we kregen enorme ruzie want ik had werkelijk geen idee wie mij de bubbels, het gedicht, de broodjes en bloemen dan wel gestuurd had. Ik had echt geen flauw idee en dat droeg niet bij aan een goede afhandeling van dit mysterie. Welke aanbidder deed al deze moeite en waarom wist ik niet wie die aanbidder was? Waarom al die moeite?, vroeg ik me af.
Valentijnsdag 1990
Zo zat ik die ochtend met een rood doorlopen gezicht van het huilen, in mijn pyjama met mijn konijnenpantoffels aan, eenzaam op de broodjes te knabbelen. Ook de fles bubbels slobberde ik nog nasnikkend helemaal leeg. Met een licht hoofd en duidelijk aangeschoten ben ik daarna naar college gefietst. Ondanks mijn journalistieke snuffeltactieken en het letter voor letter analyseren van het gedicht kwam ik er niet achter wie dit ontbijtcadeau georganiseerd had. De ober en zijn werkgever hielden hun mond stijf dicht. Dat hielp dus ook niet.
Het toenmalige vriendje en ik hebben het nog een tijdje samen volgehouden. Niet lang daarna dronk ik in de kroeg rode port alsof het limonade was terwijl een lange krullenbol een heel gesprek met mij begon over Herman de gekloonde stier. De krullenbol bleek bovenmatig eigenwijs en leuk en werd later Man. Aan de Valentijnsdag met het champagneontbijt, rozen en bubbels dacht ik niet meer.
Those were the days…
Om de liefde te vieren heb ik me voorgenomen om straks met krullenbol een fles bubbels soldaat te gaan maken. Omdat we de romantiek af en toe vergeten in de spotlights te zetten is zo’n 14e februari toch wel weer handig. Happy Valentine allemaal..!
PS: Ruim twintig jaar na de bewuste Valentijnsdag ben ik er stomtoevallig achter gekomen wie mij toen, in 1990, het champagneontbijt cadeau deed. Nee het was niet Man en ik was stomverbaasd.
Meer lezen over Man? Lees dan hier over ons romantische weekend waarin ik Goede Gesprekken wilde starten en hij daar andere ideeën over had: romantisch weekend
