Waarom niet lekker samen met het gezin of met je partner op reis gaan? Dat is toch veel gezelliger/veiliger/leuker? Gezinsvakanties zijn super maar er zijn hele goede redenen om alleen op pad te gaan. Eind januari ga ik 3 weken naar Colombia. Het is de tweede keer dat ik alleen wegga, in mei ‘24 ging ik voor het eerst solo naar Bali en liet ik man en vier kinderen thuis achter. Ik vond het zo spannend dat ik voorafgaand aan de reis nachtenlang wakker lag. Maar ik ging. En ik genoot.
Lees hier waarom ik het belangrijk vind om als moeder alleen op reis te gaan. Ik heb zes ijzersterke argumenten voor je op een rij gezet
1. Ik herontdek mezelf
In de drukte van het moederschap vergeet ik soms wie ik ben buiten mijn moederrol. Een soloreis geeft mij de ruimte om mezelf opnieuw te leren kennen, zonder verantwoordelijkheden, verwachtingen of ontelbare keren ‘Mahamm!’ horen roepen.
2. Uit mijn comfortzone stappen.
Een soloreis is spannend! Maar juist door het onbekende aan te gaan, groeit mijn zelfvertrouwen. Ik bewijs aan mezelf dat ik meer kan dan ik denk. Zo dacht ik dat ik nabij de Komodo eilanden een boottocht inclusief eigen hut had geboekt. Helaas. Ik bleek met drie wildvreemden in een vier-persoons stapelbed te moeten liggen. Onder één dekentje ook nog. Eer ik s’ nachts het trapje af was geklauterd om te gaan plassen, had ik al in mijn broek gedaan. (Dit euvel werd vanzelf verholpen doordat ik niet sliep vanwege de dieseldampen in de hut)
3. Batterij opladen
Even weg uit mijn dagelijkse routine geeft mij de kans om op adem te komen. Tijd alleen is niet egoïstisch; het is essentieel om weer opgeladen terug te komen voor mijn man en gezin. Veel vrouwen vinden het moeilijk om tijd aan zichzelf te spenderen. Tijd moet vaak ‘nut’ hebben. Hier wil ik mee breken. Ik wil ongegeneerd genieten van mij eigen tijd.
4. Een voorbeeld zijn.
Door te kiezen voor avontuur en persoonlijke groei laat ik aan mijn kinderen zien dat je nooit te oud bent om te blijven ontdekken. Ik blijf mijn dromen najagen. De mooiste les om je kids door te geven!
5. Grenzen verleggen
Een soloreis daagt mij uit om oplossingen te zoeken, initiatief te nemen en op mezelf te vertrouwen. Ik kom gegarandeerd sterker terug. In Bali moest ik vreemden aanspreken, gesprekjes aanknopen, vervoer regelen. Dat veroorzaakte soms veel stress maar het kwam uiteindelijk wel goed. Zo crosste ik met een 26-jarige jongen uit München op een mountainbike door de rijstvelden, voerde prachtige gesprekken met een 20-jarige wereldreizigster over haar ouders en belandde ik in een half afgebouwde, lege strandvilla omdat ik de weg naar het restaurant niet kon vinden. Onvergetelijke ervaringen!
6. Ik bepaal
Geen schema’s, geen compromissen – alleen ik beslis. Ongekend in een groot gezin waar iedereen met elkaar rekening moet houden. Dat gevoel van totale vrijheid is onbetaalbaar.
Welke van deze redenen spreekt jou het meeste aan? Of wat zou jou over de streep trekken om je koffer te pakken? Ik ben benieuwd! Laat het hieronder horen. Over uit de comfortzone gaan, reizen, ouder worden gaat mijn tweede boek dat in de maak is. Volg mijn reizen en avonturen op instagram.
