Wat is je meest dierbare bezit? Toen mijn peettante overleed, erfde ik onder andere strak gestreken zakdoeken, vele fotoalbums, de inboedel van een 88-jarige weduwe, nieuwe steunkousen nog in de verpakking én haar sieradenkistje. Tantes halsketting, die ze altijd droeg, had ze in het ziekenhuis al aan mij gegeven. Deze hanger, gemaakt van de trouwring van haar veel te jong overleden echtgenoot, draag ik dagelijks. Na haar overlijden had ik ook haar sieradenkistje in huis. Wat te doen met de door haar zo gekoesterde schatten? Eerst is het verdeeld onder de familie maar dan bleef nog best wat over. Doorgeknipte ringen, kettinkjes die ook ik niet zou dragen.
Meestergoudsmid
Ik besloot van mijn tantes gouden sieraden iets nieuws te laten maken. Een sieraad dat stond voor wie zij was: onafhankelijk, zelfstandig, open, eigenwijs en prachtig. In meestergoudsmid Yvo Nellissen vond ik dé persoon om mijn aandenken vorm te gaan geven. In de 130-jaar oude juwelierszaak vertelde ik Yvo over mijn tante. Hoe zij op jonge leeftijd weduwe werd, zelf geen kinderen had en dat ik haar vanaf mijn kindertijd beschouwde als mijn aller-liefste lievelingstante waar ik later toen ze oud was voor zorgde. Yvo ging met mijn verhalen in zijn achterhoofd aan de slag en toen ik na het ontwerpproces – inclusief tekeningen en prototypes – uiteindelijk mijn ring in ontvangst mocht nemen, moest ik huilen.
Yvo had zo mooi vormgegeven wat mijn tante voor mij betekende dat ik mijn tranen niet kon bedwingen. Deze ring is uniek en mijn mooiste bezit. Als ik mijn ring niet draag mis ik ‘m. Vreemden spreken me aan op mijn sieraad, complimenteren mij met de bijzondere ring. Precies waar tante zo van genoten zou hebben! Het is mijn meest waardevolle bezit. Als ik de ontwerper tegenkom, denk ik automatisch aan wat hij voor mij heeft gecreëerd en ben ik opnieuw dankbaar. (Hetzelfde heb ik trouwens als ik mijn verloskundige voorbij zie fietsen. Ze doet mij onmiddellijk aan de geboorte van één van mijn kinderen denken. Dat is al zo lang geleden dat de schat mij niet meer herkent maar ik voel een enorme dankbaarheid).
Je meest dierbare bezit
Natuurlijk ben ik niet de enige met een waardevol bezit waar je nooit meer zonder wilt. Dat hoeft zeker niet altijd een sieraad of erfstuk te zijn. Dat blijkt maar weer uit onderstaand verhaal van Helen.
Spijkerjasje
Helen: “dit is mijn dierbare bezit! Dit spijkerjasje heeft zoveel meegemaakt en zoveel avonturen beleeft. Hij heeft de halve wereld gezien, is gestolen, zoekgeraakt en teruggevonden. Op een van mijn eerste vakanties met vriendinnen kwam ik er, in een volle discotheek, achter dat mijn jasje weg was. Kwijt of gejat. Ik raakte helemaal in paniek. Toen ben ik in die disco op álle meisjes die een spijkerjasje droegen, af gestapt.
Ik tikte ze op de schouder en zei heel bossy: “jij hebt mijn jasje aan”. Dan moesten ze de binnenkant van hun jasje aan mij laten zien, of de mouw. Die meiden reageerden stomverbaasd toen ik het stofje inspecteerde en de kraag besnuffelde. Ik herken mijn jasje uit duizenden en ook in die Spaanse disco vond ik mijn schat terug. Ik trok ‘m zo hup van de dief haar schouders. Mijn vriendin noemt mijn spijkerjasje trouwens ‘De Dood’. Omdat ie zo raar en vies ruikt.. Ik kan hem ook niet meer wassen want dan gaat ie nog meer kapot. Het is een heel erg vintage jasje van zeker 35 jaar oud!
Dierbaar bezit
Op mijn oproep wat je meest dierbare bezit is reageerde ook Birgit, zij is heel erg gehecht aan een bijzondere buste.
Birgit
“Mijn moeder was heel creatief, wat ik helaas niet heb geërfd. Naast dat ze al onze kleding zelf maakte – in tegenstelling tot alle klasgenootjes dus zonder Lacoste of Kappa logo – kon ze ook heel goed handwerken. Deze buste staat op de slaapkamer. Een speeldate van de kinderen heeft ‘m per ongeluk een keer omgestoten dus nu met enorme scheur. Maar dit beeld is mij alsnog heel dierbaar. Dit jaar is het 25 jaar geleden dat mijn moeder overleed, dit soort herinneringen houden haar levend voor mij en voor man en kinderen die haar jammer genoeg nooit hebben gekend”.
Jose
Voor José is het direct duidelijk. Haar dierbare bezit is al heel lang in haar leven.
José:
Deze kan ik niet missen! Mijn lieve teddybeer..
Beer is namelijk al 58 jaar mijn steun en toeverlaat. Als kind deelde ik mijn lief en leed met hem. Hij oordeelde niet en gaf ook geen antwoord. Beer was er gewoon voor mij. Ik heb hem veel geheimpjes toevertrouwd. Mijn eerste grote liefde die Beer van mij. En als ik deze planeet mag verlaten, dan gaat Beer met mij mee op reis.
Wendie moest aan verschillende dingen denken. Zo is ze heel erg gehecht aan een oude koffiemolen die nog van haar moeder is geweest. Toch koos ze voor een ring als dierbaar bezit.
Wendie:
“Mijn vader verongelukte toen ik 8 jaar was en mijn moeder overleed op mijn 33e. In de erfenis zaten ook de trouwringen van mijn vader en moeder. Ik borg ze op in een sieradenkistje. Daar hebben ze 10 jaar gelegen. Toen ging ik scheiden en na mijn scheiding droeg ik geen trouwring meer. Die ring-loze vingers vond ik heel confronterend. Het herinnerde mij aan mijn stukgelopen huwelijk. In die tijd dacht ik plots weer aan de trouwringen van mijn ouders. Die wilde ik gaan dragen! De inscriptie aan de binnenkant moest behouden blijven.
Ik wilde de ringen aan elkaar verbinden én er konden wel wat krasjes op komen had ik bedacht. Zelf had ik ook wat krassen opgelopen dus dat vond ik mooi passen. Een edelsmid heeft de ring gemaakt. Ik draag ‘m elke dag.
Heb jij ook ook een heel dierbaar bezit?
Maak er een mooie foto van en schrijf mij waarom uitgerekend dit voorwerp je meest dierbare bezit is.
Je kunt je reactie sturen naar:
Op
deze website kun je meer lezen over Yvo Nellissen: Nellissen Juwelen
Meer lezen? Klik dan hier
Trackbacks/Pingbacks