Wel bang toch gedaan

Elke dag iets doen waar je bang voor bent is één van de beste motto’s die je jezelf cadeau kunt geven.

Naarmate ik ouder word neemt mijn angst toe. Achtbanen, schaatsen, over een hek springen, skiën, hard bergafwaarts fietsen: vroeger geweldig nu eng. Het is belangrijk om mij niet door angst te laten leiden. Angst houdt me op mijn plek en  in mijn comfortzone blijven zitten maakt mijn leven saaier dan nodig.

2022 ging vaak gierend uit de comfortzone. Mijn top Vier.

Wel bang Toch gedaan

Met stip op één staat de cover van Pleister op mijn kont. Met mijn 52-jarige kont – gehuld in een string en inclusief hormoonpleister op mijn bil- op de omslag van mijn boek gaan staan is … doodeng.

Cover

Dat mijn dochter de fotograaf is heeft voor- en nadelen. Het voordeel is de vertrouwdheid en het nadeel de niets ontziende eerlijkheid. ‘Mam duw je billen meer naar achteren anders zie ik alleen maar plooien en putten’. Het merendeel van de vrienden die ik om raad vraag reageren positief op het billen-cover-plan. Enkelen, waaronder Man, vinden het een slecht idee. Het bijzondere is dat toen het boek eenmaal in de winkel lag, ik mij niet meer druk maakte over mijn billen. Ik maakte me druk over kritieken en verkoopcijfers.

 

Signeren

Op nummer twee staat signeren in de boekhandel. ‘Zit ik daar zometeen met mijn boeken. Zul je zien dat er niemand komt opdagen en ik compleet voor schut sta’. Zo kun je deze angst samenvatten. Ik ga toch signeren en het valt hartstikke mee met voor schut staan. Natuurlijk voel ik me soms een beetje awkward (bezoekers die mij de weg vragen, klanten die willen weten waar de wc is en ‘ik lees nooit’ antwoorden als ik een praatje aanknoop) maar de leuke gesprekken met toekomstige lezers maken alles goed. Ik begin er echt aardigheid in te krijgen.

 

Hulp vragen

Welke bekende vrouwen zouden óók kunnen lachen om de avonturen die ik in mijn boek beschrijf? Welke BN’er zou misschien iets aardigs over mijn ‘Pleister op mijn kont’ willen zeggen/schrijven/posten?

Ik maak een lijstje van 40up vrouwen met humor en stuur deze Bekende Vrouwen mijn boek inclusief persoonlijk briefje. Doodeng want de BN’er in kwestie krijgt waarschijnlijk bakken met aanvragen en zit helemaal niet te wachten op een Limburgse vijftiger met een hormoonpleister op haar reet.

Toch gaat mijn journalistieke speurneus op standje hoog, ik zoek en vind telefoonnummers en adressen. Anita, Chantal, Maike, Roos, Saskia en een paar anderen krijgen een boek toegestuurd. Gespannen wacht ik af…  Inderdaad zitten ze bepaald niet te wachten op een Limburgse vijftiger met hormoonpleister op haar reet. Ik heb (nog) niets vernomen van de BeeEnnendeVrouwen. Ik manifesteer en visualiseer me een ongeluk en hoop dat het Universum mij een handje helpt.

Wat zo eng is, is hulp vragen. Hulp bieden is véél gemakkelijker. Als ik hulp vraag stel ik me kwetsbaar op, kan ik afgewezen worden en voel ik me vreselijk. Daarom ga ik dat liever uit de weg. Toch heb ik, met wisselend succes, mensen om hulp gevraagd. Bijvoorbeeld door aan iemand met een groot online bereik om een shoutout (een vermelding van mijn naam/boek) te vragen.

Zo super als mijn wens zonder moeite ingewilligd wordt! Een fantastisch gevoel. Het naarst is het als ik geen reactie krijg. Liever een afwijzing dan radiostilte. Genegeerd worden doet óók op je 52-ste nog zeer merk ik.

Films

Ik ben altijd bang geweest voor doorzichtige trappen, vochtige kelders of een lege parkeergarage. Ook ben ik als de dood voor enge films en daar leg ik de lat hoog. Alles wat naar horror, ontvoerde kinderen, zielige kinderen of heel zielige mensen in het algemeen neigt kijk ik niet. Omdat op deze manier heel weinig te kijken overblijft train ik mij in het kijken van enge series zoals Wednesday of The Handsmaide’s Tale. Ik kijk dit met een steen in mijn maag en prevel ‘het is maar een film, het is maar een film’. Na één aflevering moet ik bijkomen met Kopen Zonder Kijken, Ik Vertrek of de BBC versie van First Dates. Dit alles tot ongenoegen van mijn huisgenoten.

Zeven Zaken

Om het jaar goed, maar met kleine stappen, te beginnen hier een lijstje waarmee ik verder ga oefenen om elke dag iets te doen waar ik bang voor ben. Doe er je voordeel mee!

• Zeg glimlachend gedag tegen onbekenden op straat.
• Ga naar een netwerk event.
• Vraag opbouwende kritiek aan iemand.
• Lunch of dineer in je eentje in een echt restaurant.
• Geef een compliment aan iemand die dit totaal niet verwacht.
• Ontvolg mensen op social media die je geen positief gevoel (meer) geven.
• Ga naar een gratis proefles van een sportklasje en bedank de instructeur na de les persoonlijk.

2023 roep ik hiermee wederom uit tot Het Jaar van Wel Bang Toch Gedaan. Wat ga jij, ondanks dat je er bang voor bent, toch doen komend jaar? Reageer hieronder en laat het me weten.

Nieuwsgierig naar Pleister op mijn kont? Bestellen kan HIER

Wil je iets eng horen? Luister dan deze podcast. Dirty John